Röntgenstralen dringen het bot binnen vanwege de volgende redenen:

1. Botdichtheid: Bot is een dichter weefsel vergeleken met zachte weefsels in het lichaam. Dichtere weefsels hebben de neiging meer röntgenstraling te absorberen dan minder dichte weefsels. Bot is echter niet geheel ondoorzichtig voor röntgenstralen.

2. Minerale inhoud: De primaire minerale component van bot is calciumhydroxyapatiet, een kristallijne structuur. Calciumatomen in deze structuur hebben een sterke interactie met röntgenstraling via een proces dat foto-elektrische absorptie wordt genoemd. Deze interactie resulteert in de absorptie van röntgenfotonen en het vrijkomen van secundaire elektronen, waardoor sommige röntgenstralen het bot kunnen binnendringen.

3. Dikte: De dikte van het bot speelt ook een rol bij röntgenpenetratie. Dunnere botten, zoals die in de ledematen, laten meer röntgenstralen door dan dikkere botten, zoals die in het bekken of de wervelkolom.

4. Röntgenenergie: Het energieniveau van de röntgenstralen die bij beeldvorming worden gebruikt, heeft ook invloed op hun vermogen om bot te penetreren. Röntgenstralen met hogere energie hebben een groter doordringend vermogen en kunnen gemakkelijker door dichtere weefsels, inclusief botten, dringen.

Het is belangrijk op te merken dat röntgenfoto's niet volledig worden tegengehouden door bot. In plaats daarvan worden ze verzwakt (verzwakt) als ze door botweefsel gaan. De mate van verzwakking is afhankelijk van de hierboven genoemde factoren. Dankzij deze eigenschap van röntgenfoto's kunnen radiologen beelden van botstructuren verkrijgen terwijl ze nog steeds de onderliggende zachte weefsels visualiseren.