Kankermedicijnen hergebruiken voor de behandeling van COVID-19

De snelle verspreiding van de COVID-19-pandemie, veroorzaakt door het nieuwe coronavirus SARS-CoV-2, heeft een dringende behoefte aan effectieve behandelingen gecreëerd. Omdat er bij het uitbreken van de pandemie geen specifieke antivirale medicijnen of vaccins beschikbaar waren, begonnen onderzoekers bestaande medicijnen te onderzoeken die mogelijk een nieuwe bestemming zouden kunnen krijgen om COVID-19 te bestrijden. Van deze geneesmiddelen hebben kankermedicijnen veel aandacht gekregen vanwege hun bekende antivirale en immuunmodulerende eigenschappen.

Potentiële werkingsmechanismen

Kankermedicijnen kunnen mogelijk de replicatie van SARS-CoV-2 verstoren of de immuunrespons van de gastheer op het virus moduleren via verschillende mechanismen:

1. Directe antivirale effecten: Van sommige kankermedicijnen is aangetoond dat ze de virale replicatie remmen door zich te richten op virale eiwitten of enzymen. Remdesivir, een breedspectrum antiviraal geneesmiddel dat oorspronkelijk is ontwikkeld voor de behandeling van het hepatitis C- en het ebolavirus, heeft bijvoorbeeld in vitro en in diermodellen werkzaamheid aangetoond tegen SARS-CoV-2.

2. Immunomodulerende effecten: Medicijnen tegen kanker kunnen ook het immuunsysteem aantasten, hetzij door de immuunrespons van de gastheer tegen het virus te versterken, hetzij door overmatige ontstekingen die gepaard gaan met ernstige COVID-19 te onderdrukken. Sommige immuuntherapieën, zoals checkpointremmers, versterken bijvoorbeeld de activiteit van immuuncellen om met virus geïnfecteerde cellen te herkennen en te vernietigen.

3. Ontstekingsremmende effecten: Bepaalde geneesmiddelen tegen kanker hebben ontstekingsremmende eigenschappen, die gunstig kunnen zijn bij het beheersen van de buitensporige ontstekingsreactie, bekend als een ‘cytokinestorm’, die wordt waargenomen bij ernstige gevallen van COVID-19.

Voorbeelden van medicijnen tegen kanker die zijn onderzocht voor de behandeling van COVID-19

Verschillende geneesmiddelen tegen kanker zijn geëvalueerd op hun potentieel bij de behandeling van COVID-19, waaronder:

1. Remdesivir: Dit antivirale medicijn is in verschillende landen goedgekeurd voor gebruik in noodgevallen voor de behandeling van ziekenhuispatiënten met COVID-19. Het heeft veelbelovende resultaten opgeleverd bij het verkorten van de tijd tot herstel en het verbeteren van de klinische resultaten.

2. Hydroxychloroquine en chloroquine: Deze antimalariamiddelen kregen al vroeg in de pandemie aandacht vanwege hun potentiële antivirale effecten. De daaropvolgende grootschalige klinische onderzoeken leverden echter geen consistent bewijs op van hun effectiviteit tegen COVID-19.

3. Imatinib: Er is gevonden dat dit kankermedicijn dat wordt gebruikt bij chronische myeloïde leukemie (CML) de replicatie van SARS-CoV-2 in vitro remt. Er zijn klinische onderzoeken gaande om de werkzaamheid ervan bij de behandeling van COVID-19-patiënten te evalueren.

4. Tocilizumab: Dit immunosuppressieve medicijn, dat vaak wordt gebruikt bij reumatoïde artritis, richt zich op de interleukine-6 ​​(IL-6)-receptor. IL-6 is een belangrijk inflammatoir cytokine dat betrokken is bij de cytokinestorm die gepaard gaat met ernstige COVID-19. Klinische onderzoeken hebben aangetoond dat tocilizumab de resultaten bij in het ziekenhuis opgenomen COVID-19-patiënten kan verbeteren.

Conclusie

Hoewel de herbestemming van kankermedicijnen voor de behandeling van COVID-19 veelbelovend is gebleken, is het belangrijk op te merken dat verder onderzoek nodig is om de werkzaamheid en veiligheid ervan in deze context volledig te begrijpen. Rigoureuze klinische onderzoeken zijn essentieel om de optimale doseringen, behandelingsprotocollen en mogelijke nadelige effecten van deze medicijnen bij COVID-19-patiënten te bepalen. Bovendien blijven onderzoekers andere potentiële kandidaat-geneesmiddelen en behandelingsstrategieën onderzoeken om deze aanhoudende mondiale gezondheidscrisis te bestrijden.