Er zijn verschillende indicatoren die kunnen aangeven of de behandeling van kanker werkt:

Tumorgrootte en groei: Eén directe maatregel is het monitoren van veranderingen in de tumorgrootte en -groei. Als de behandeling effectief op kankercellen is gericht, zou de tumorgrootte moeten afnemen of stabiel blijven. Omgekeerd kan tumorprogressie of snelle groei erop wijzen dat de huidige behandeling niet effectief is.

Tumormarkers: Tumormarkers zijn stoffen die door kankercellen worden afgegeven aan het bloed, de urine of andere lichaamsvloeistoffen. Het meten van de niveaus van tumormarkers kan inzicht verschaffen in de activiteit van de tumor. Een daling van de tumormarkerniveaus duidt vaak op een positieve reactie op de behandeling. De interpretatie van tumormarkers moet echter in combinatie met andere tests plaatsvinden.

Beeldtests: Beeldvormingstechnieken zoals CT-scans, MRI-scans, PET-scans en echografie worden gebruikt om de tumorrespons te beoordelen. Door beelden te vergelijken die vóór en tijdens de behandeling zijn genomen, kunnen artsen veranderingen in de grootte, locatie en structuur van de tumor waarnemen, wat waardevolle informatie kan opleveren over de effectiviteit van de behandeling.

Klinische symptomen en algehele gezondheid: Het monitoren van veranderingen in klinische symptomen, zoals pijn, vermoeidheid, bloedingen of andere fysieke tekenen en symptomen die verband houden met kanker, kan ook wijzen op de werkzaamheid van de behandeling. Als de symptomen verbeteren of verdwijnen, kan dit een indicator zijn voor een positieve reactie. Het is echter van cruciaal belang op te merken dat de afwezigheid van symptomen niet altijd een succes van de behandeling impliceert.

Tijd tot vooruitgang: De tijd tot progressie (TTP) of tijd tot volgende behandeling (TTNT) verwijst naar de tijd die nodig is voordat de kanker groeit of terugkeert na het starten van een specifieke behandeling. Een langere TTP of TTNT suggereert over het algemeen dat de behandeling de progressie van kanker effectief controleert of vertraagt.

Algeheel responspercentage (ORR): ORR is een maatstaf die in klinische onderzoeken wordt gebruikt om het percentage patiënten te beoordelen dat een volledige respons (CR), gedeeltelijke respons (PR) of stabiele ziekte (SD) ervaart. Een volledige respons betekent dat de tumor is verdwenen, een gedeeltelijke respons duidt op een significante vermindering van de tumorgrootte, en stabiele ziekte betekent dat de tumorgrootte niet significant is veranderd. Een hoge ORR suggereert dat de behandeling effectief is in het veroorzaken van tumorkrimp of -stabilisatie.

Het is belangrijk om te onthouden dat de werkzaamheid van de behandeling kan variëren tussen individuen en soorten kanker. Het regelmatig monitoren en beoordelen van de respons op de behandeling via een combinatie van deze indicatoren stelt artsen in staat weloverwogen beslissingen te nemen over de voortzetting, wijziging of verandering van behandelplannen voor kanker.