1. Suikerziekte: De alvleesklier produceert en geeft insuline af, wat nodig is voor het lichaam om glucose uit de bloedbaan te absorberen en te gebruiken. Zonder insuline stijgen de glucosewaarden in het bloed, wat leidt tot diabetes. Zonder goed beheer kan diabetes verschillende complicaties veroorzaken, waaronder hart- en vaatziekten, nierfalen, blindheid, zenuwbeschadiging en amputatie.
2. Pancreatitis: Acute pancreatitis is een aandoening die wordt gekenmerkt door een plotselinge ontsteking van de alvleesklier. Als het niet goed wordt behandeld, kan dit leiden tot ernstige pijn, misselijkheid, braken, uitdroging en inwendige bloedingen. Chronische pancreatitis is een progressieve aandoening die wordt gekenmerkt door terugkerende ontstekingen en schade aan de pancreas. Het kan leiden tot permanent verlies van de pancreasfunctie, waardoor diabetes en malabsorptie ontstaan.
3. Exocriene pancreasinsufficiëntie: De alvleesklier produceert ook enzymen die helpen bij de vertering van vetten, eiwitten en koolhydraten. Wanneer de alvleesklier niet meer werkt, worden deze enzymen niet meer geproduceerd, wat leidt tot malabsorptie. Dit betekent dat het lichaam de voedingsstoffen uit het voedsel niet goed kan verteren en opnemen, wat gewichtsverlies, ondervoeding, diarree en dikke, stinkende ontlasting veroorzaakt.
4. Galblaasproblemen: De alvleesklier helpt ook bij het reguleren van de galstroom vanuit de galblaas, wat essentieel is voor de vertering van vetten. Wanneer de alvleesklier niet goed functioneert, kan dit de afgifte van gal beïnvloeden, wat kan leiden tot galblaasstenen en mogelijke cholecystitis (ontsteking van de galblaas).
5. Hormonale onevenwichtigheden: De alvleesklier produceert verschillende hormonen, waaronder glucagon en somatostatine, die een rol spelen bij het reguleren van de bloedsuikerspiegel. Wanneer de alvleesklier faalt, kunnen deze hormonen te weinig of te veel worden geproduceerd, wat leidt tot verdere metabolische onevenwichtigheden.
6. Gewichtsverlies: Een verminderde spijsvertering en malabsorptie leiden tot gewichtsverlies, omdat het lichaam de voedingsstoffen uit voedsel niet goed kan opnemen.
7. Metabolische stoornissen: Pancreasfalen kan de elektrolyten- en zuur-base-balans in het lichaam verstoren, wat leidt tot vermoeidheid, zwakte en andere systemische symptomen.
8. Osteoporose: De alvleesklier speelt ook een rol bij het calcium- en botmetabolisme. Pancreasfalen kan leiden tot een verminderde opname van calcium en vitamine D, waardoor het risico op osteoporose en botbreuken toeneemt.
9. Risico op infecties: De alvleesklier is betrokken bij de productie van enzymen die helpen bij de spijsvertering, maar deze enzymen spelen ook een rol bij de bescherming van het lichaam tegen micro-organismen. Pancreasfalen kan de immuunafweer van het lichaam in gevaar brengen en het risico op infecties vergroten.
Over het geheel genomen heeft pancreasfalen ernstige en wijdverbreide gevolgen voor het lichaam. Het is essentieel voor personen met een disfunctie van de pancreas om passende medische zorg, enzymvervangingen, insulinetherapie (indien nodig) en aanpassingen van de levensstijl te krijgen om hun aandoening effectief te beheersen.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win