De alvleesklier speelt een cruciale rol in het spijsverteringsproces door spijsverteringsenzymen en bicarbonaationen te produceren en af ​​te geven in het bovenste deel van de dunne darm, met name de twaalfvingerige darm. Wanneer deze pancreassappen zich vermengen met de chymus, een gedeeltelijk verteerd mengsel van voedsel dat uit de maag komt, vinden er verschillende belangrijke processen plaats:

Neutralisatie van maagzuur :De chyme die de twaalfvingerige darm binnengaat, is doorgaans zuur vanwege de aanwezigheid van zoutzuur uit de maag. De pancreassappen bevatten bicarbonaationen (HCO3-) die helpen de zure chymus te neutraliseren, waardoor een meer alkalisch milieu ontstaat. Dit is essentieel voor de optimale werking van pancreasenzymen en om de dunne darm te beschermen tegen de schadelijke effecten van een hoge zuurgraad.

Vertering van koolhydraten :De alvleesklier produceert enzymen zoals amylase die complexe koolhydraten, zoals zetmeel en suikers, afbreken in eenvoudiger vormen. Amylase breekt zetmeel af tot disachariden, die verder kunnen worden afgebroken door andere enzymen.

Vertering van eiwitten :Pancreasenzymen, waaronder proteasen zoals trypsine en chymotrypsine, breken eiwitten af ​​in kleinere fragmenten, zoals peptiden en aminozuren. Deze proteasen worden in de twaalfvingerige darm geactiveerd door een ander pancreasenzym, enterokinase genaamd.

Vertering van lipiden (vetten) :De alvleesklier geeft lipase af, een enzym dat triglyceriden (vetten) afbreekt in kleinere moleculen die vetzuren en glycerol worden genoemd. Lipase vereist de aanwezigheid van galzouten uit de lever om effectief te kunnen functioneren. Galzouten helpen bij het emulgeren van vetbolletjes, vergroten het oppervlak en vergemakkelijken de werking van lipase.

Opname van voedingsstoffen :De producten van de spijsvertering, waaronder enkelvoudige suikers, aminozuren en vetzuren, worden via de wanden van de dunne darm in de bloedbaan opgenomen. De gespecialiseerde structuur van de dunne darm, met zijn villi en microvilli, vergroot het oppervlak voor een efficiënte opname.

Wanneer de sappen uit de alvleesklier zich vermengen met chyme in het bovenste deel van de dunne darm, dragen ze daarom bij aan de neutralisatie van maagzuur, de vertering van koolhydraten, eiwitten en vetten, en de daaropvolgende opname van voedingsstoffen in het lichaam.