Ziekenhuizen in de westerse traditie ontstonden in het Byzantijnse rijk in de 4e eeuw toen instellingen die bekend staan ​​als valetudinaria werden opgericht om zorg te verlenen aan zieken en gewonden. De eerste ziekenhuizen werden meestal in de buurt van kerken gebouwd, omdat de kerk werd gezien als een plaats van genezing. De eerste ziekenhuizen waren niet erg goed uitgerust en de geboden zorg was vaak eenvoudig. Ze boden echter wel een plek waar mensen naartoe konden komen voor medische zorg, en ze hielpen de gezondheid van de bevolking te verbeteren.

De eerste ziekenhuizen werden in de 8e eeuw in het Midden-Oosten en Noord-Afrika opgericht door de moslimkalief Harun al-Rashid. Deze ziekenhuizen werden bimaristans genoemd en stonden open voor mensen van alle religies. De bimaristans waren goed uitgerust en de geboden zorg was van hoog niveau. Ze werden ook gebruikt als academische ziekenhuizen en speelden een belangrijke rol in de ontwikkeling van de geneeskunde in de moslimwereld.

In Europa ontstonden in de 11e eeuw ziekenhuizen. Deze ziekenhuizen werden vaak gerund door religieuze ordes, zoals de benedictijnen en de franciscanen. De ziekenhuizen verzorgden armen en zieken en dienden ook als toevluchtsoord voor reizigers en pelgrims.

De eerste ziekenhuizen in Amerika werden in de 16e eeuw door de Spanjaarden gesticht. Deze ziekenhuizen bevonden zich in Mexico-Stad, Lima en andere grote steden. De ziekenhuizen werden gebruikt om zieken en gewonden te behandelen en dienden ook als academische ziekenhuizen.

Ziekenhuizen zijn in de loop van de tijd blijven evolueren en vormen nu een essentieel onderdeel van het gezondheidszorgsysteem in de meeste landen. Ze bieden een verscheidenheid aan diensten, waaronder medische zorg, chirurgische zorg en spoedeisende hulp. Ziekenhuizen spelen ook een rol in onderzoek en onderwijs.