Het Neurenberg Doktersproces, officieel bekend als de Verenigde Staten van Amerika tegen Karl Brandt et al., was een militair tribunaal dat na het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Verenigde Staten werd gehouden. De beklaagden waren 23 Duitse artsen en administrateurs die werden beschuldigd van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid omdat ze tijdens het nazi-tijdperk zonder hun toestemming medische experimenten hadden uitgevoerd op gevangenen.

De proef resulteerde in de volgende resultaten:

1. Zeven beklaagden werden schuldig bevonden en ter dood veroordeeld door ophanging:

- Karl Brandt, lijfarts van Adolf Hitler en commissaris voor Volksgezondheid en Sanitatie

- Rudolf Brandt, persoonlijk secretaris van Heinrich Himmler en stafchef van de SS

- Karl Gebhardt, lijfarts van Heinrich Himmler en hoofd van de SS Medische Dienst

– Joachim Mrugowsky, hoofd van de afdeling Volksgezondheid van het Reichsministerie van Binnenlandse Zaken

- Wolfram Sievers, hoofd van de Ahnenerbe, een SS-onderzoeksorganisatie

- Viktor Brack, administratief hoofd van het euthanasieprogramma

- Waldemar Hoven, hoofd van de afdeling experimentele geneeskunde in het concentratiekamp Dachau

2. Negen beklaagden werden schuldig bevonden en veroordeeld tot gevangenisstraffen variërend van 10 jaar tot levenslange gevangenisstraf:

- Hermann Becker-Freyseng, hoofd van de afdeling Hygiëne van het Robert Koch Instituut

- Kurt Blome, hoofd van het Malaria Instituut van Dachau

– Kurt Brandt, hoofd van de afdeling Volksgezondheid van het Reichsministerie van Binnenlandse Zaken

- Wilhelm Beiglböck, hoofd van het Instituut voor Luchtvaartgeneeskunde in Berlijn

- Gerhard Rose, directeur van het concentratiekamp Dachau

- Fritz Fischer, hoofd van het Hygiëne Instituut aan de Universiteit van Königsberg

- Helmut Poppendick, hoofd van het Instituut voor Militaire Hygiëne en Tropische Geneeskunde in Hamburg

- Siegfried Handloser, hoofd van de afdeling Anatomie van de Universiteit van Kiel

- Karl Clauberg, hoofd van het Instituut voor Experimentele Biologie en Therapie in Auschwitz

3. Zeven verdachten werden niet schuldig bevonden:

– Hans Eppinger, hoofd van de Tweede Medische Afdeling van het Reichsministerie van Binnenlandse Zaken

- Hans Karl von Hasselbach, hoofd van de afdeling Fysiologie aan de Universiteit van Heidelberg

- August Hirt, hoofd van het Anatomisch Instituut aan de Universiteit van Straatsburg

- Siegfried Ruff, hoofd van het Instituut voor Hygiëne aan de Universiteit van Göttingen

- Franz Volhard, hoofd van de Kliniek voor Interne Geneeskunde aan de Universiteit van Frankfurt am Main

- Heinz Karl Sorge, hoofd van het Kankeronderzoeksinstituut in Heidelberg

- Johannes Stein, hoofdarts van het concentratiekamp Buchenwald

Het artsenproces van Neurenberg was een mijlpaal in de geschiedenis van de medische ethiek en de mensenrechten. Hierin werd het beginsel van geïnformeerde toestemming voor medisch onderzoek vastgelegd, dat stelt dat patiënten hun vrijwillige en geïnformeerde toestemming moeten geven voordat zij aan medische experimenten kunnen deelnemen. Dit principe is een fundamenteel ethisch principe geworden in medisch onderzoek en medische praktijk over de hele wereld.