Het principe van ziekenhuisprioriteit stelt dat wanneer er een tekort is aan middelen, zoals bedden of medische benodigdheden, ziekenhuizen voorrang moeten geven aan patiënten die het meest waarschijnlijk baat zullen hebben bij de behandeling. Dit betekent dat patiënten met een hogere overlevingskans of een ernstiger aandoening behandeld moeten worden vóór patiënten met een lagere overlevingskans of een minder ernstige aandoening.

Het principe van ziekenhuisprioriteit is gebaseerd op het ethische beginsel van weldadigheid, dat stelt dat artsen moeten doen wat het beste is voor hun patiënten. In de context van een tekort aan middelen betekent dit dat artsen middelen moeten toewijzen aan de patiënten die er het meeste profijt van zullen hebben.

Het principe van ziekenhuisprioriteit is niet altijd gemakkelijk toe te passen, omdat er veel verschillende factoren kunnen zijn waarmee rekening moet worden gehouden bij de beslissing welke patiënten behandeling moeten krijgen. Het is echter een belangrijk principe dat ervoor zorgt dat de meest kwetsbare patiënten de best mogelijke zorg krijgen.

Voorbeelden van hoe het principe van ziekenhuisprioriteit kan worden toegepast:

* Een patiënt met een hartstilstand krijgt voorrang op een patiënt met een gebroken arm.

* Een patiënt met een terminale ziekte krijgt voorrang op een patiënt met een chronische ziekte.

* Een patiënt die zwanger is, krijgt voorrang op een patiënt die dat niet is.

Het ziekenhuisprioriteringsprincipe is een belangrijk ethisch principe dat ervoor zorgt dat de meest kwetsbare patiënten de best mogelijke zorg krijgen.