Hoewel het voor artsen mogelijk is gevoelens voor hun patiënten te ontwikkelen, wordt het over het algemeen als onethisch en onprofessioneel beschouwd als artsen een romantische relatie met hun patiënten aangaan. Dit komt doordat er sprake is van een inherent machtsevenwicht in de arts-patiëntrelatie, waardoor het voor patiënten moeilijk kan worden om vrijelijk en zonder zich onder druk gezet te voelen in te stemmen met een relatie. Bovendien wordt van artsen verwacht dat zij de professionele grenzen met hun patiënten respecteren om de best mogelijke zorg te kunnen bieden.

Er zijn echter enkele gevallen geweest waarin artsen en patiënten verliefd zijn geworden en een succesvolle relatie hebben gehad. Deze relaties stuiten vaak op scepsis en kritiek, maar ze kunnen succesvol zijn als beide partijen zich bewust zijn van de risico's en uitdagingen die ermee gepaard gaan.

Uiteindelijk is het aan de individuele arts om te beslissen of hij al dan niet een relatie met een patiënt wil aangaan. Het is echter belangrijk dat artsen de potentiële risico's en ethische implicaties van een dergelijke relatie in overweging nemen voordat ze een beslissing nemen.