Bij grote conflicten waarbij de Verenigde Staten betrokken zijn, varieert het percentage ziekenhuisopnames vanwege gevechtsverwondingen en niet-gevechtsziekten en -verwondingen. Enkele voorbeelden zijn:

1. Eerste Wereldoorlog (1917-1918) :In de Verenigde Staten was ongeveer 20% van de ziekenhuisopnames te wijten aan gevechtsverwondingen, terwijl de meerderheid (80%) te wijten was aan niet-gevechtsoorzaken zoals ziekte, ongevallen en andere ziekten.

2. Tweede Wereldoorlog (1941-1945) :Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ruwweg 30% van de ziekenhuisopnames toegeschreven aan gevechtsverwondingen, terwijl de resterende 70% het gevolg was van niet-gevechtsfactoren.

3. Koreaanse oorlog (1950-1953) :In de Koreaanse oorlog hield ongeveer 25% van de ziekenhuisopnames verband met gevechtsverwondingen, terwijl 75% niet-gevechtsgerelateerd was.

4. Vietnamoorlog (1965-1975) In de Vietnamoorlog werd geschat dat ongeveer 20-25% van de ziekenhuisopnames te wijten was aan gevechtsverwondingen, terwijl 75-80% te wijten was aan niet-gevechtsoorzaken zoals infecties, milieuomstandigheden en ongelukken.

5. Golfoorlog (1990-1991) Tijdens de Golfoorlog was het aandeel ziekenhuisopnames vanwege gevechtsverwondingen relatief laag, met schattingen variërend van 10% tot 15%, terwijl niet-gevechtsoorzaken de meerderheid vormden.

6. Operatie Iraqi Freedom (2003-2011) :Tijdens Operatie Iraqi Freedom bedroeg het percentage ziekenhuisopnames als gevolg van gevechtsverwondingen ongeveer 15-20%, waarbij niet-gevechtsfactoren bijdroegen aan de resterende opnames.

7. Operatie Enduring Freedom (2001-2021) :Bij Operatie Enduring Freedom (Afghanistan) werd geschat dat ongeveer 20% van de ziekenhuisopnames verband hield met gevechtsverwondingen, terwijl het merendeel (80%) te wijten was aan niet-gevechtsoorzaken.

Het is belangrijk op te merken dat deze percentages kunnen variëren afhankelijk van het specifieke conflict, de beschikbare medische capaciteiten en de aard van de betrokken gevechtsoperaties.