Er wordt algemeen aangenomen dat Florence Nightingale gedurende een groot deel van haar leven leed aan een fysieke aandoening die bekend staat als 'invalidisme' of 'hysterie'. De specifieke aard en diagnose van haar ziekte zijn niet definitief bekend vanwege de beperkingen en het subjectieve begrip van de medische kennis tijdens het Victoriaanse tijdperk.

Haar symptomen fluctueerden in de loop van de tijd, maar omvatten over het algemeen extreme vermoeidheid, hoofdpijn, rugpijn, slapeloosheid, angst en gevoeligheid voor licht en geluid. Deze symptomen zorgden ervoor dat ze vaak lange tijd bedlegerig was, waardoor haar fysieke activiteit en sociale leven ernstig werden beperkt.

Sommige historici en wetenschappers hebben gesuggereerd dat de toestand van Florence Nightingale mogelijk een combinatie van fysieke en psychologische problemen was. Ze speculeren dat ze mogelijk onderliggende medische problemen had, zoals het chronisch vermoeidheidssyndroom, depressie of neurologische aandoeningen, die in haar tijd niet goed werden begrepen of gediagnosticeerd. Anderen beweren dat haar symptomen kunnen worden toegeschreven aan de maatschappelijke druk en verwachtingen die op Victoriaanse vrouwen worden uitgeoefend, wat leidt tot een complex samenspel tussen fysieke en emotionele factoren.

Het is belangrijk op te merken dat het concept 'hysterie' in het verleden breed werd toegepast en vaak werd gebruikt om een ​​reeks onverklaarde symptomen bij vrouwen te labelen, wat sindsdien breed is bekritiseerd vanwege de gendervooroordelen. De exacte diagnose van de ziekte van Florence Nightingale blijft onzeker en onderhevig aan voortdurend medisch en historisch onderzoek.