Medische voorzieningen waren tijdens de burgeroorlog vaak overvol, onderbezet en hadden geen basisvoorzieningen. Veel ziekenhuizen bevonden zich in kerken, scholen en andere openbare gebouwen die niet waren ontworpen voor medische zorg. De gewonden werden vaak onder onhygiënische omstandigheden behandeld en er was een groot risico op infectie.

Chirurgen hadden een beperkte kennis van anesthesie en steriele techniek, en voerden vaak amputaties en andere grote operaties uit zonder enige pijnverlichting. Het sterftecijfer in ziekenhuizen uit de burgeroorlog was extreem hoog en veel soldaten stierven aan infecties, ziekten of complicaties als gevolg van operaties.

Enkele van de meest voorkomende medische aandoeningen die in ziekenhuizen uit de burgeroorlog werden behandeld, waren onder meer:

* Schotwonden

* amputaties

* breuken

* brandt

* diarree

*dysenterie

* longontsteking

* tyfus

* pokken

* mazelen

Tijdens de burgeroorlog creëerde het leger van de Unie een systeem van veldhospitalen die zich dicht bij de frontlinies bevonden. Deze ziekenhuizen zorgden voor triage en spoedeisende zorg voor de gewonden, en hielpen het sterftecijfer terug te dringen. De ziekenhuizen van de Unie waren ook beter bevoorraad en bemand dan de Zuidelijke ziekenhuizen, en ze hadden een hoger overlevingspercentage.

Na de burgeroorlog leidden de lessen die uit het conflict werden geleerd tot verbeteringen in de medische zorg, zowel in het leger als in civiele ziekenhuizen.