In 1860 had de Amerikaanse medische professie aanzienlijke vooruitgang geboekt vergeleken met vroeger, maar volgens de huidige maatstaven werd deze nog lang niet als geavanceerd of modern beschouwd. Hier zijn enkele opvallende kenmerken van de Amerikaanse medische professie in die tijd:

1. Eclecticisme:De Amerikaanse geneeskunde was in deze periode eclectisch, wat betekent dat artsen vaak gebruik maakten van verschillende medische systemen en praktijken. Eclectische artsen geloofden in het gebruik van elke remedie of behandeling die zij effectief achtten, ongeacht de oorsprong ervan. Ze kunnen elementen bevatten van de traditionele Europese geneeskunde, Indiaanse geneeswijzen en alternatieve therapieën.

2. Gebrek aan standaardisatie:Medisch onderwijs en licentieverlening waren niet gestandaardiseerd, wat leidde tot een breed scala aan kwalificaties onder artsen. Sommige artsen kregen een formele opleiding via medische scholen, terwijl anderen leerden via leerlingplaatsen of zelfstudie. Deze variatie in opleiding kan resulteren in aanzienlijke verschillen in de kwaliteit van de zorg die door verschillende artsen wordt verleend.

3. Vertrouwen op aderlating en zuivering:Aderlating en zuivering (opgewekt braken en diarree) waren veel voorkomende behandelingen die door artsen werden gebruikt voor een verscheidenheid aan aandoeningen. Deze praktijken waren gebaseerd op de overtuiging dat ziekten werden veroorzaakt door een onbalans in de lichaamsvochten, en dat het verwijderen van overtollig bloed of vocht de balans zou herstellen. Hoewel deze methoden vaak niet effectief waren en zelfs schadelijk konden zijn, werden ze destijds algemeen aanvaard.

4. Beperkte chirurgische technieken:Chirurgische procedures waren relatief eenvoudig, en veel operaties die nu als routine worden beschouwd, werden niet uitgevoerd of waren zeer riskant. Anesthesie was niet overal verkrijgbaar, waardoor patiënten tijdens operaties vaak ondragelijke pijn moesten verduren. Ook de infectiebeheersingspraktijken waren ontoereikend, wat leidde tot een hoog risico op postoperatieve infecties en sterfgevallen.

5. Opkomst van medische tijdschriften en verenigingen:Gedurende deze tijd werd er steeds meer nadruk gelegd op het delen van medische kennis en onderzoeksresultaten. Er werden medische tijdschriften en verenigingen opgericht, die artsen platforms boden om hun observaties te presenteren en van elkaar te leren. Dit vergemakkelijkte de verspreiding van nieuwe medische ideeën en droeg bij aan de geleidelijke vooruitgang van de medische wetenschap.

6. Nadruk op patiëntenzorg:Ondanks de beperkingen van die tijd waren veel artsen toegewijd aan het bieden van meelevende zorg aan hun patiënten. Ze legden huisbezoeken af, gaven advies over hygiëne en gezond leven, en deden hun best om het lijden te verlichten met behulp van de kennis en middelen die ze ter beschikking hadden.

Over het geheel genomen bevond de Amerikaanse medische professie zich in 1860 nog in de beginfase van ontwikkeling, en veel van haar praktijken zouden naar de huidige maatstaven als achterhaald worden beschouwd. Het was echter tijdens deze periode dat de basis werd gelegd voor de vooruitgang die de geneeskunde in de komende decennia en eeuwen zou transformeren.