Op medisch gebied is het utilitarisme een algemeen aanvaard ethisch raamwerk dat wordt gebruikt om de besluitvorming te sturen en middelen toe te wijzen op een manier die het algehele voordeel maximaliseert en de schade minimaliseert. Hier is een voorbeeld van utilitarisme in actie:

Scenario:orgaantransplantatie

Een ziekenhuis heeft een beperkte voorraad levensreddende organen (bijvoorbeeld hart of nieren) voor transplantatie. Meerdere patiënten wachten dringend, elk met verschillende overlevingskansen en verwachte levenskwaliteit na de transplantatie.

Utilitaire aanpak :

1. Voordelen beoordelen: Het medische team evalueert de medische toestand, de prognose en de mogelijke resultaten van elke patiënt na de transplantatie. Ze houden rekening met factoren zoals hun huidige levenskwaliteit, leeftijd, algehele gezondheid en het verwachte aantal extra jaren dat ze zouden kunnen leven met een succesvolle transplantatie.

2. Het algehele nut maximaliseren: Het utilitaire principe heeft tot doel de totale hoeveelheid welzijn of geluk in de gegeven situatie te maximaliseren. In dit geval gaat het om het selecteren van de patiënt die er het meest baat bij heeft in termen van verbeterde kwaliteit en kwantiteit van leven na de transplantatie.

3. QALY (Quality-Adjusted Life Year) berekenen: Utilitarisme maakt vaak gebruik van QALY, een maatstaf die zowel de duur als de kwaliteit van het leven combineert. Het medische team berekent de geschatte QALY-winst voor elke patiënt, rekening houdend met de verwachte overlevingsjaren en de impact van de transplantatie op hun levenskwaliteit.

4. Het orgel toewijzen: Op basis van de QALY-berekeningen en andere relevante factoren wordt besloten het orgaan toe te wijzen aan de patiënt met de hoogste verwachte QALY-winst. In het utilitarisme is deze keuze gericht op het maximaliseren van het algehele voordeel voor de samenleving.

Het is belangrijk op te merken dat het utilitarisme in de medische besluitvorming zich niet uitsluitend richt op het redden van het grootste aantal levens. In plaats daarvan wordt rekening gehouden met een breder scala aan factoren om ervoor te zorgen dat hulpbronnen efficiënt en rechtvaardig worden gebruikt, wat resulteert in het grootste nettoevenwicht tussen voordelen en nadelen.