De hospicebeweging vindt zijn oorsprong in de 4e eeuw, toen de eerste ziekenhuizen of hospices door de katholieke kerk werden gesticht, voornamelijk voor de zorg voor arme reizigers. In de middeleeuwen boden talloze religieuze en seculiere instellingen zorg aan zieken, gewonden en stervenden aan het levenseinde, en veel van dergelijke hospices waren verbonden aan kloosters. Pas in de 19e eeuw werd nieuwe belangstelling gewekt door verschillende sociale en religieuze leiders, waaronder:

- Florence Nighingale stichtte een "Thuis voor stervende paupers" in Londen, Engeland, bekend om zijn vredige en waardige omgeving.

- Marie Curie, een natuur- en scheikundige die pionierde in het onderzoek naar radioactiviteit en het eerste radiuminstituut oprichtte, pleitte ook voor compassievolle zorg aan het levenseinde.

- Cicely Saunders, een Britse arts en maatschappelijk werker wordt algemeen erkend als een van de grondleggers van de moderne hospice-beweging. Haar benadering van het bieden van terminale zorg was gericht op een holistisch en meelevend model dat de nadruk legde op pijnverlichting, emotionele steun en waardigheid voor de stervenden.