De verhouding tussen maatschappelijk werkers en patiënten in een ziekenhuisomgeving voor acute zorg kan variëren, afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de grootte en het type ziekenhuis, de patiëntenpopulatie die het bedient en de beschikbare middelen. Hier volgen enkele algemene richtlijnen:

1. Intramurale diensten: Over het algemeen is de aanbevolen verhouding tussen maatschappelijk werkers en patiënten voor intramurale instellingen 1 maatschappelijk werker per 25-30 patiënten. Deze verhouding kan variëren afhankelijk van het scherpteniveau van patiënten en de complexiteit van hun sociale behoeften. Een ziekenhuis met een groter aandeel ernstig zieke patiënten of patiënten met complexe behoeften kan bijvoorbeeld een lagere verhouding tussen maatschappelijk werkers en patiënten nodig hebben.

2. Noodafdelingen: De verhouding tussen maatschappelijk werkers en patiënten op de spoedeisende hulp kan aanzienlijk variëren, afhankelijk van het patiëntenvolume en de beschikbaarheid van sociale werkmiddelen. In sommige gevallen kan er een aangewezen maatschappelijk werker zijn toegewezen aan de afdeling spoedeisende hulp, terwijl in andere situaties maatschappelijk werkers uit andere delen van het ziekenhuis kunnen worden gehaald om te helpen als dat nodig is.

3. Ambulante diensten: Voor poliklinische instellingen, zoals klinieken of gemeenschapsprogramma's, kan de verhouding tussen maatschappelijk werkers en patiënten minder streng zijn. Dit kan variëren van 1 maatschappelijk werker per 50-75 patiënten tot 1 maatschappelijk werker per 100-125 patiënten. Ook hier kan deze verhouding variëren afhankelijk van factoren zoals de patiëntenpopulatie en de intensiteit van de benodigde sociale dienstverlening.

4. Pediatrische instellingen: In kinderziekenhuizen kan de verhouding tussen maatschappelijk werkers en patiënten lager zijn, gezien de unieke behoeften en kwetsbaarheden van kinderen en hun families. De aanbevolen verhouding zou dichter bij 1 maatschappelijk werker per 15-20 pediatrische patiënten kunnen liggen.

Het is belangrijk op te merken dat deze verhoudingen slechts richtlijnen zijn en kunnen worden aangepast op basis van specifieke omstandigheden en middelen. Ziekenhuizen voeren vaak werklastanalyses en beoordelingen uit om te bepalen hoeveel maatschappelijk werkers nodig zijn om effectief aan de sociale behoeften van hun patiënten te voldoen.