Het verlengen van de bevalling wordt meestal niet aanbevolen, omdat dit het risico op complicaties voor zowel de moeder als de baby kan vergroten. Er zijn echter situaties waarin het nodig kan zijn om de bevalling te verlengen. In dergelijke gevallen kunnen de volgende methoden worden gebruikt:

1. Oxytocine: Oxytocine is een hormoon dat op natuurlijke wijze door het lichaam wordt aangemaakt om samentrekkingen van de baarmoeder te stimuleren. Wanneer het als medicijn wordt gegeven, kan het worden gebruikt om bestaande weeën te versterken (of te versterken) of om de bevalling op te wekken. Oxytocine kan intraveneus (IV) of als neusspray worden toegediend.

2. Prostaglandinen: Prostaglandinen zijn hormoonachtige stoffen die de baarmoederhals kunnen helpen verzachten en rijpen, wat de bevalling kan vergemakkelijken. Ze kunnen worden toegediend als een gel of tablet die in de vagina wordt ingebracht.

3. Membraanvegen: Membraanvegen is een procedure waarbij de zorgverlener handmatig het vruchtwater van de baarmoederwand scheidt. Hierdoor kunnen prostaglandinen vrijkomen en de weeën worden gestimuleerd.

4. Acupunctuur: Acupunctuur is een traditionele Chinese geneeskundepraktijk waarbij dunne naalden op specifieke punten op het lichaam worden ingebracht. Het is onderzocht als een mogelijke methode om de bevalling te verlengen, hoewel het bewijsmateriaal beperkt is.

5. Ricinusolie: Ricinusolie is een natuurlijk laxeermiddel dat gastro-intestinale bijwerkingen kan veroorzaken, die ook samentrekkingen van de baarmoeder kunnen stimuleren. Het wordt echter niet aanbevolen als een veilige methode om de bevalling te verlengen en kan schadelijk zijn bij onjuist gebruik.

6. Wachten: In sommige gevallen kan de bevalling natuurlijk langzaam verlopen. Als de moeder en de baby gezond zijn en er geen tekenen van angst zijn, kan de zorgverlener aanbevelen te wachten voordat er interventies worden ingezet om de bevalling te verlengen.

Het is belangrijk op te merken dat het verlengen van de bevalling alleen mag gebeuren onder begeleiding van een zorgverlener, omdat dit potentiële risico's en complicaties met zich mee kan brengen. Elk geval is uniek en de beste aanpak kan variëren, afhankelijk van de individuele omstandigheden.