De bewaartermijn voor inactieve medische dossiers varieert afhankelijk van de zorgverlener en de geldende regelgeving. Hier volgen enkele algemene richtlijnen voor het bewaren van documenten:

1. Verenigde Staten:

- Volgens de Health Insurance Portability and Accountability Act (HIPAA) moeten zorgverleners patiëntendossiers ten minste zes jaar bewaren vanaf de datum van de laatste behandeling of de datum van betaling voor diensten, afhankelijk van welke datum later valt.

- Sommige staten hebben aanvullende of andere vereisten voor het bewaren van gegevens, die verder kunnen gaan dan de federale richtlijnen.

2. Canada:

- De Canadian Medical Association (CMA) beveelt aan dat medische dossiers minimaal tien jaar worden bewaard vanaf de datum van de laatste behandeling of de datum waarop de patiënt meerderjarig wordt, afhankelijk van welke datum later valt.

- Sommige provinciale gezondheidsvoorschriften kunnen specifieke bewaarvereisten hebben die afwijken van de CMA-richtlijnen.

3. Verenigd Koninkrijk:

- De General Medical Council (GMC) in het Verenigd Koninkrijk beveelt aan dat medische dossiers minimaal tien jaar na de datum van de laatste binnenkomst worden bewaard.

- Voor kinderen moeten gegevens worden bewaard tot ze de leeftijd van 25 jaar bereiken, of gedurende acht jaar vanaf de datum van de laatste binnenkomst, afhankelijk van welke periode het langst is.

4. Europese Unie:

- De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) in de Europese Unie vereist dat persoonsgegevens, inclusief medische dossiers, slechts zo lang worden bewaard als nodig is voor het doel van de verwerking.

- Zodra het doel is bereikt, moeten de gegevens veilig worden verwijderd of geanonimiseerd.

Het is belangrijk dat zorgaanbieders de relevante regelgeving en richtlijnen in hun rechtsgebied raadplegen om naleving van de vereisten voor het bewaren van gegevens te garanderen. Het niet naleven ervan kan juridische gevolgen hebben en het vertrouwen van de patiënt in gevaar brengen.