Discriminatie in de gezondheidszorg en sociale zorg komt voor wanneer individuen of groepen verschillend worden behandeld of kansen worden ontzegd op basis van specifieke kenmerken of identiteiten. Het ontstaat wanneer individuen het slachtoffer zijn van oneerlijke behandeling, vooroordelen of ongelijke toegang tot zorg en diensten vanwege hun ras, geslacht, leeftijd, handicap, seksuele geaardheid, overtuigingen of andere beschermde kenmerken.

Hier zijn enkele voorbeelden van discriminatie in de gezondheidszorg en sociale zorg:

1. Een patiënt wordt de toegang tot behandeling ontzegd op basis van zijn ras of etniciteit, wat leidt tot een vertraagde diagnose of ontoereikende zorg.

2. Een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg biedt jongere patiënten een voorkeursbehandeling boven oudere patiënten, wat resulteert in langere wachttijden voor essentiële diensten.

3. Een persoon met een handicap ervaart belemmeringen bij de toegang tot gezondheidszorgfaciliteiten vanwege een gebrek aan toegankelijkheidsaanpassingen, wat leidt tot beperkte behandelingsopties.

4. Een zorgverlener doet aannames over de culturele overtuigingen en waarden van een patiënt, en negeert diens voorkeuren voor zorg aan het levenseinde.

5. Een maatschappelijk werker discrimineert een cliënt op basis van zijn seksuele geaardheid, wat gevolgen heeft voor de kwaliteit van de zorg en ondersteuning die hij of zij ontvangt.

Discriminatie in de gezondheidszorg en de sociale zorg is niet alleen onrechtvaardig en onethisch, maar heeft ook ernstige gevolgen voor het welzijn van individuen en voor een eerlijke toegang tot zorg. Het aanpakken en uitbannen van discriminatie vereist het creëren van een inclusieve omgeving, het opleiden van personeel en professionals, het implementeren van antidiscriminatiebeleid en -procedures, en het bevorderen van een cultuur van respect en empathie jegens alle individuen die zorg zoeken.