Vanwege het feit dat de gezondheidszorg heeft een bepaalde lading over leven en dood beslissingen , pijn en voeding en andere gebieden van intieme zorg voor al het menselijk leven , de ethische kwesties die betrokken zijn bij de verstrekking van gezondheidszorg verhoudingsgewijs ernstig en verdient veel aandacht . De fundamentele vraagstukken van de gezondheidszorg ethiek, net als zoveel andere dingen , komen neer op de voorkeur voor een - utilitaire gebaseerde of een op rechten gebaseerde aanpak . Rechten en Utility

meeste grote openbare orde ethische vragen zijn gebaseerd op het onderscheid tussen rechten en nut. De laatste is gebaseerd op een kosten-batenanalyse , waar het minimum standaard van zorg is bedoeld om te worden gespreid over een zo breed mogelijk gebied . In dit geval is gevolgen toe . Aan de andere kant , een op rechten gebaseerde aanpak houdt in dat elk individu recht heeft op de zorg die ze nodig hebben op een bepaald moment . In deze benadering , de rechten van het individu , niet de hele materie . De morele centrum in de rechten gebaseerde aanpak is dat de gevolgen niet zo veel materie anders dan dat de rechten van het individu worden gerespecteerd . Putting dit onderscheid anders , de utilitaire benadering benadrukt het welzijn van het geheel , terwijl de rechten gebaseerde aanpak benadrukt de autonomie van het individu.
Autonomie en Communicatie

rechten zijn in termen van communicatie en autonomie van toepassing . Artsen hebben de verplichting om alle relevante informatie over een aandoening , verzekeringen relaties en mogelijke behandelingen en bijwerkingen bekend te maken. Op hetzelfde moment , de patiënt heeft het recht om te accepteren of te weigeren dergelijk advies gegeven de deskundigheid van de arts . Het recht van de patiënt op autonomie wordt versterkt door het niveau van communicatieve vaardigheden , expertise en algemene van de dokter " bed manier . " Het belangrijkste hier is dat de arts de communicatie problemen en alternatieve behandelingen en biedt hulpmiddelen voor de patiënt om een geïnformeerde keuze te maken .
resource Allocation

utilitarisme lijkt een plek in het gebied van de toewijzing van middelen te vinden. Hulpbronnen eindig zijn , en dus een zekere vorm van rantsoenering is ingebouwd in het systeem. Ethisch , de problemen in de omgang met de terminaal zieke , de zeer ouderen en degenen die niet hebben verzorgd voor hun gezondheid tijdens hun leven. Kunnen de artsen weigeren behandeling voor alle of een van deze gevallen ? Als een arts heeft geweigerd , kan hij beweren dat hij is ten dienste van de grotere goed ? Met andere woorden , is de schending van het recht op gezondheidszorg voor die gevallen toelaatbaar ?
Drugs

Is het ethisch voor drug bedrijven om rechtstreeks adverteren aan de patiënt ? Het probleem hier is dat de bedrijven zelf te zoeken marktaandeel en winst , terwijl de artsen , idealiter , zoek het welzijn van de patiënt . Een argument kan worden gesteld dat alleen artsen moeten worden belast met het aanbevelen van medicatie in verhouding tot hun specialisatie . Met andere woorden , moet een cardioloog als enige bevoegd voor hart- medicatie , een psychiater de enige autoriteit voor gedragsverandering medicatie .
Verschillen

Een ander centraal thema is de gezondheidszorg verschillen op basis van ras , regio en lifestyle . Landelijk patiënten krijgen minder zorg dan voorstedelijke degenen , rijk patiënten krijgen betere zorg dan arme . Zowel de rechten gebaseerde en utility-based benaderingen zien deze verschillen als moreel verkeerd (aangezien ze zowel schenden en niet het algemeen belang niet dienen ) , en de overheid moet worden belast met de behandeling van deze ongelijkheid .
< Br Aanmelden>