Terwijl patiënten in ziekenhuisbedden elke twee uur worden gewisseld om doorligwonden te voorkomen, ondersteunen de huidige klinische praktijk en onderzoeken dit specifieke tijdsinterval van twee uur niet als zijnde universeel effectief bij het voorkomen van decubitus (doorligwonden). De effectiviteit van strategieën ter preventie van decubitus hangt af van verschillende factoren, waaronder de toestand van de patiënt, de integriteit van de huid en het algehele zorgregime.

Decubitus, ook wel doorligwonden of decubitus genoemd, treedt op wanneer er sprake is van een niet-verlichte druk op de huid en het onderliggende weefsel, waardoor de bloedstroom wordt afgesneden en schade wordt veroorzaakt. Factoren zoals immobiliteit, incontinentie en ondervoeding verhogen het risico op het ontwikkelen van decubitus.

Dit is de reden waarom regelmatige patiëntwisseling belangrijk is, ongeacht een specifiek tijdsinterval:

1. Langdurige druk voorkomen :Het regelmatig veranderen van de positie van een patiënt helpt het gewicht en de druk over verschillende delen van het lichaam te verdelen, waardoor het risico op decubitus op specifieke delen wordt verminderd.

2. De circulatie verbeteren :Het verschuiven van posities verbetert de bloedstroom en circulatie, wat essentieel is voor het behoud van de gezondheid van de huid en het voorkomen van weefselbeschadiging.

3. Mobiliteit aanmoedigen :Afhankelijk van de toestand en het vermogen van de patiënt kan het stimuleren van kleine bewegingen en herpositionering de bloedstroom helpen stimuleren en stijfheid voorkomen.

4. Dwarskrachten verminderen :Het verschuiven of trekken van een patiënt tijdens het draaien moet worden vermeden om schuifkrachten op de huid tot een minimum te beperken. In plaats daarvan worden zachte tiltechnieken aanbevolen.

5. Huidverzorging :Regelmatige inspectie van de huid en het bieden van de juiste huidverzorging, zoals hydrateren, kunnen helpen de integriteit van de huid te behouden.

Het is van cruciaal belang voor zorgprofessionals om de individuele behoeften van elke patiënt te beoordelen en de frequentie en rotatietechnieken aan te passen op basis van factoren zoals hun mobiliteit, risicobeoordeling en medische toestand.

In plaats van uitsluitend te vertrouwen op een specifiek tijdsinterval, wordt een gepersonaliseerde en alomvattende aanpak van decubituspreventie aanbevolen, waarbij rekening wordt gehouden met factoren zoals de risicobeoordeling voor de patiënt, het gebruik van geschikte steunoppervlakken, voedingsondersteuning en voorlichting voor zorgverleners en patiënten/verzorgers.