In het Algemeen Arts Eigendom en Referral Act , ook wel Stark II , is een wet die het Congres in 1993 tot artsen eraan in Medicare patiënten aan aanbieders van bepaalde gezondheidsdiensten dat de verwijzende arts bezit geheel of gedeeltelijk , volgens de Vereniging van Amerikaanse Artsen en Chirurgen . Achtergrond

In 1991 , Congreslid Pete Stark auteur van het Ethiek in Patient Verwijzers wet , genaamd Stark ik , om te voorkomen dat artsen uit verwijzend Medicare begunstigden te klinische laboratoria die ze bezaten . Na te hebben vastgesteld dat de wet liet een maas in de wet voor de andere klinische diensten , hij de arts Eigendom en Referral wet de verwijzing verbod uitbreiden tot andere gezondheidsdiensten
diensten waarop
< p geïntroduceerd . > De zelf-verwijzing verbod strekt zich uit tot klinisch laboratorium diensten , radiotherapie , duurzame medische apparatuur , fysiotherapie , medicijnen , thuis infusie therapie en soortgelijke diensten . Artsen die eigenaar of investeren in aanbieders van deze diensten mogen niet Medicare patiënten verwijzen naar deze bedrijven .
Uitzonderingen

Stark I en II mogelijk maakt een uitzondering op de verbieden als de arts persoonlijk voert de specifieke diensten of als de Medicare patiënt woont in een landelijk gebied , volgens de AAPS . De wet stelt ook vast andere uitzonderingen, zoals producten of diensten van geringe waarde .