Een interne geneeskunde arts of internist , gespecialiseerd in de medische behandeling van volwassenen. De naam interne geneeskunde suggereert artsen die gespecialiseerd zijn in het behandelen van de ziekte van de inwendige organen , maar internisten kunnen ook ziekten van de ledematen , spieren of botten te behandelen. Hoewel veel internisten praktijk een soort algemene geneeskunde meeste sub - gespecialiseerd in de behandeling van ziekten van een bepaald orgaan of orgaansysteem . Definitie

De American College of Physicians , een nationale vereniging van interne geneeskunde artsen , beschrijft interne geneeskunde als specialisatie in de preventie, opsporing en behandeling van ziekten bij volwassenen . De specialisatie sluit elke bijzondere expertise in het behandelen van blessures , het uitvoeren van operaties , het verstrekken van verloskundige zorg of zorg voor kinderen . Internisten hebben vaak de kennis om de behandeling van meer ernstige , zeldzame of complexe volwassen ziekten dat de deskundigheid van de huisartsgeneeskunde artsen , die vervolgens in overleg met de internist .
Sub - specialiteiten
< mag overschrijden p > Internisten kunnen voor elke specialiseren in een van verschillende medische gebieden , waaronder ziekten van het hart ( cardiologie ) , hormonale systemen ( endocrinologie ) , bloed ( hematologie ) , spijsverteringssysteem ( gastro-enterologie ) , nieren ( nefrologie of immuunsysteem ( immunologie , die omvat vaak allergieën ) . Sommige internisten hebben geen sub- specialiseren en in plaats daarvan de praktijk een soort van algemene of huisartsgeneeskunde , zijnde de eerste om een bepaalde patiënt die een ziekte zou kunnen hebben zien . Anderen dienen in een consultant rol voor de complexe of moeilijke gevallen buiten het bereik van de eerstelijns gezondheidszorg of praktijk artsen algemeen.
Geschiedenis

de discipline van de interne geneeskunde heeft zijn wortels in de 19e eeuw in Duitsland , waar deze artsen naar gestreefd om laboratoriumwetenschap combineren met patiëntenzorg. Het zich vervolgens gevestigd in de Verenigde Staten als Duits - opgeleide Amerikaanse artsen terug naar huis om te oefenen . De Amerikaanse internisten begon al snel samenwerken en communiceren , tot oprichting van beroepsverenigingen en vervolgens certificeren medische studenten die ervoor kiezen om zich te specialiseren in de interne geneeskunde .
Training

Net als alle artsen , moet internisten wonen medische school voor vier jaar en doe dan een residency voor drie jaar. Sommige academische internisten die bewoners trainen onlangs begon te duwen voor kortere residency -programma's in de interne geneeskunde , zodat nieuwe internisten hun subspecialisatie opleiding kan beginnen eerder. De auteurs van een artikel over het onderwerp , gepubliceerd in december 2008 in de academische geneeskunde , nadenken over de argumenten voor dergelijke veranderingen , maar op het einde verdedigen de traditionele praktijk van een lange en uitgebreide residentie in algemene interne geneeskunde .


interne Geneeskunde als huisartsgeneeskunde

een tegenovergestelde trend benadrukken van algemene geneeskunde in sub - specialisatie kan ook een bedreiging vormen voor de traditionele benadering van de interne geneeskunde . Veel internisten behandelen verschillende leden van een gezin (tiener kinderen, ouders , grootouders ) , het aanbieden van een soort van algemene huisartspraktijk . Ondertussen , veel kinderartsen behandelen kinderen goed in post- adolescentie , en veel familie praktijk artsen behandelen het hele gezin van pasgeborenen tot ouderen. Een artikel online gepubliceerd voor Medscape Huisartsgeneeskunde maart 2009 onderzoekt de fuserende interne geneeskunde, huisartsgeneeskunde en kindergeneeskunde in een enkele, nieuwe specialiteit.