Cerebrale parese beschrijft een neurologische aandoening die wordt veroorzaakt door hersenbeschadiging die meestal optreedt tijdens de foetale ontwikkeling of bevalling. De schade aan de hersenen interfereert met spiercoördinatie en lichaamsbewegingen, wat een vertraagde ontwikkeling bij zuigelingen tot gevolg heeft. Symptomen van hersenverlamming zijn onder meer een gebrek aan spiercoördinatie, stijve of strakke spieren, een afvallende voet, een ongebalanceerde gang, gehurkt lopen, lopen op de tenen, een gebrek aan spiertonus, overmatig kwijlen, tremoren en problemen met taken die nauwkeurige bewegingen vereisen, zoals een shirt dichtknopen. Artsen verwarren vaak vele andere ziekten met vergelijkbare symptomen voor cerebrale parese; een van de meest onderscheidende kenmerken is echter dat hersenverlamming niet degeneratief is, wat betekent dat de symptomen niet na verloop van tijd verergeren.

Pelizaeus-Merzbacher Ziekte

Pelizaeus-Merzbacher ziekte, geclassificeerd als een zeldzame genetische aandoening, behoort voor de groep van ziekten die bekend staan als leukodystrofieën. Leukodystrofieën beïnvloeden de groei van myeline - de vetachtige substantie die de zenuwen door het lichaam en de hersenen omringt. Net als hersenverlamming veroorzaakt de ziekte van Pelizaeus-Merzbacher spierzwakte en een gebrek aan coördinatie wat resulteert in een vertraagde ontwikkeling zoals beschreven door het National Institute of Neurologic Disorders and Stroke.

Hoewel de symptomen van de ziekte van Pelizaeus-Merzbacher vaak een fout veroorzaken eerste diagnose van hersenverlamming, verschillende verschillen onderscheiden de twee stoornissen. Cerebrale parese treedt op als gevolg van hersenbeschadiging, terwijl Pelizaeus-Merzbacher optreedt als gevolg van een genetische mutatie die de productie van een myeline-eiwit beïnvloedt. Pelizaeus-Merzbacher is een degeneratieve aandoening waardoor de symptomen geleidelijk verslechteren, terwijl de symptomen van de hersenverlamming hetzelfde blijven.

Charcot-Marie-Tooth Disease