De diepgroene kleur die wordt aangetroffen in de tarwegrasgras geeft hints over de vele voordelen voor de gezondheid. De kleur is eigenlijk chlorofyl, een ziektebestrijdende stof die helpt bij de verjonging van cellen door zuurstof te vervoeren naar waar het het hardst nodig is. Tarwegras wordt door veel artsen als een "superfood" beschouwd, omdat ze vinden dat het gras een hogere nutriëntendichtheid heeft, of meer voedingsstoffen in dezelfde hoeveelheid ruimte als andere voedselbronnen. Om mee te doen aan de volksgezondheidswinsten voor tarwegras, voeg een eetlepel toe. van harde rode wintertarwe tot 8 oz. van koel water voor een aardachtige melange van thee.

Ontstekingsremmende

In een recent artikel dat gepubliceerd is door Oprah.com, zegt dr. Nicolas Perricone dat het gluco-eiwit P4D1 in tarwegras werkt als een krachtige antioxidant die ontstekingen vermindert. Volgens Perricone is ontsteking de belangrijkste oorzaak van ouderdoms- en ouderdomsziekten, zoals een gerimpelde en slappe huid, hartaandoeningen, diabetes, Alzheimer en artritis. De inname van gifstoffen en UV-stralen, een verzwakt immuunsysteem, stress en een hoog koolhydraatdieet zijn allemaal inflammatoire triggers die tarwegras helpt te remmen.

Ziekte-preventief systeem

Het chlorofyl dat in tarwegras wordt aangetroffen, is verantwoordelijk voor de smaragdgroene tint van de plant waar de ziektebestrijdende componenten verblijven. De hoeveelheid chlorofyl in tarwegras daalt met de leeftijd, maar werkt in het afstoten van bacteriën. Volgens onderzoek uitgevoerd door Brown en Purdue Universities en gepubliceerd in het tijdschrift "Nutrition Research", werkt het chlorofyl dat wordt aangetroffen in tarwegras ook als een middel tegen kanker door het remmen van de mutatie van cellen, veranderingen in DNA en uiteindelijk het activeren van celdood aan kankercellen. .

Energy Producer

Tarwegras ondersteunt de energieproductie door de toevoeging van aminozuren, de bouwstenen van eiwitten. Omdat eiwit een belangrijk onderdeel is van de huid, spieren, organen en klieren en wordt aangetroffen in elke cel van het lichaam, is de rol van aminozuren in de eiwitproductie van groot belang. Volgens onderzoek gepubliceerd door Cambridge University Press in 2007, is dit te wijten aan een overbelasting van eiwitten in westerse diëten die de productie van aminozuren overtreft, resulterend in overtollige energie.

, , ] ]