Ritalin is een merkgeneesmiddel dat voor het eerst op de markt werd gebracht door Ciba Pharmaceutical Company in 1957 om chronische vermoeidheid, depressie en narcolepsie te behandelen. Het actieve ingrediënt is methylfenidaat, een stimulerend middel dat de hersenstam en cortex opwekt en dopamine-niveaus beïnvloedt. Ritalin is sinds de jaren 1970 voorgeschreven voor kinderen met hyperactiviteit en aandachtstekortstoornissen. Volgens de Amerikaanse Congressional Testimony van het Drug Enforcement Administration in 2000, steeg het gebruik van Ritalin in de Verenigde Staten in de jaren negentig met 500 procent, wat neerkomt op ongeveer 85 procent van de wereldwijde consumptie.

Verhoogde alertheid

De kortetermijneffecten van Ritalin , zowel gewenst als negatief, zijn dosisafhankelijk en vergelijkbaar met zowel amfetaminen als cocaïne, volgens de 'PDR-gids voor geneesmiddeleninteracties, bijwerkingen en indicaties'. De therapeutische dosering voor Ritalin mag niet hoger zijn dan 60 mg per dag, zelfs voor volwassenen. Bij normale dosering veroorzaakt Ritalin meestal verhoogde alertheid, waakzaamheid en milde gevoelens van opwinding en opwinding, wat nuttig kan zijn bij het behandelen van aandachtstekortstoornissen.

Symptomen van het centraal zenuwstelsel

Omdat Ritalin het centrale zenuwstelsel stimuleert, duizeligheid en duizeligheid zijn vaak voorkomende kortetermijnbijwerkingen, zelfs van lagere doses, merkt RxList op. Duizeligheid en duizeligheid leiden vaak tot hoofdpijn, misselijkheid, braken en verlies van eetlust. Ritalin kan ook direct het gevoel van honger onderdrukken, daarom kan het gebruik ervan snel tot gewichtsverlies leiden.

Stemmingsveranderingen

Een ander veelgebruikt kortetermijneffect van Ritalin-gebruik is stemmingsverandering. RxList merkt op dat de meest voorkomende gevoelens nervositeit, opwinding, angst, prikkelbaarheid, depressie, verwarring en rusteloosheid zijn, soms culminerend in irrationele aanvallen van agressie of paranoia.

Verstoorde slaapcyclus

Ritalin is een stimulerend middel, dat is de reden waarom het effectief is bij het voorkomen van vermoeidheid en plotselinge afkickverschijnselen. Het is niet verrassend dat, wanneer ze worden ingenomen door kinderen en volwassenen, zelfs in lage doses en voor korte periodes, hun slaapcycli kunnen worden verstoord. De PDR-gids voor geneesmiddeleninteracties, bijwerkingen en indicaties stelt dat verstoorde slaapcycli als gevolg van veranderde patronen van hersengolven kunnen leiden tot slapeloosheid bij gebruik op korte termijn van Ritalin.

Cardiovasculaire symptomen

Potentieel gevaarlijke kortetermijneffecten van Ritalin gebruik omvatten een snelle hartslag, abnormale hartkloppingen en een verhoging van de bloeddruk, merkt DailyMed op. Deze veranderingen in het functioneren van het hart worden verergerd door aangeboren hartafwijkingen en kunnen leiden tot een plotselinge dood door hartaanvallen.

Hoog verslavingspotentieel

Net als amfetaminen is Ritalin geclassificeerd als een gecontroleerde Schedule II-stof, die betekent dat het zeer verslavend kan zijn en kan leiden tot psychische of fysieke afhankelijkheid. Hoeveel van het medicijn moet worden ingenomen, en voor hoe lang, om verslaving vast te stellen en afhankelijkheid is sterk geïndividualiseerd. Kortdurend gebruik bij lage doses heeft bij ten minste sommige mensen verslavings-, eetlust- en ontwenningsverschijnselen veroorzaakt, hoewel er geen exacte richtlijnen zijn vastgesteld. De verslavende eigenschap van Ritalin heeft ervoor gezorgd dat het een vaak misbruikte straatdrug wordt door zowel kinderen als volwassenen.