Prikkelbare Darmsyndroom (IBS) is de meest voorkomende gastro-intestinale (GI) tractus of "darm" -diagnose, die ongeveer één op de vijf mensen wereldwijd en tussen de 30 en 45 miljoen de Verenigde Staten. IBS is een functionele symptoomgerichte diagnose, inclusief chronische en terugkerende buikpijn en /of ongemak in verband met veranderingen in stoelgang (obstipatie, diarree of beide). Abdominale opgeblazen gevoel en uitzetting zijn vaak aanwezig. Classificatie van IBS-subtypen op basis van de darmfunctie informeert zowel testen als behandeling.

IBS kan de kwaliteit van leven en het vermogen om te werken aanzienlijk verminderen. De meeste mensen met de diagnose IBS overleggen niet met een zorgverlener. Er zijn veel vorderingen op het gebied van het begrijpen, herkennen, diagnosticeren en behandelen van IBS.

IBS: Een functionele stoornis

IBS is de meest voorkomende van vele functionele GI-stoornissen, of FGID's, waarbij de symptomen gerelateerd zijn voor disfunctie of verstoring van hoe het maagdarmkanaal (darm) werkt en functioneert. Veel patiënten met IBS hebben meer dan één FGID. In de meeste gevallen zijn er geen afwijkingen gevonden bij endoscopie /colonoscopie, röntgenfoto's of bloedtesten die symptomen verklaren.

IBS Symptomen en subtypen

IBS is gecategoriseerd in subtypes op basis van het dominante darmsymptoom (en) ): IBS met constipatie (IBS-C), IBS met diarree (IBS-D), IBS met gemengde of alternerende constipatie en diarree (IBS-M) en IBS post-infectieus (IBS-PI). De meeste patiënten met IBS hebben ook een abdominale benauwdheid of volheid, een opgeblazen gevoel. Dit symptoom wordt vaak geassocieerd met abdominale vergroting of uitzetting.

Diagnose

IBS is een op symptomen gebaseerde diagnose, die kan worden gefaciliteerd met een nieuwe app genaamd de MyGIHealth mobiele app. IBS-subgroepherkenningsgidsen en informeert het diagnostische proces. Ziekten die IBS kunnen nabootsen, worden overwogen door de patiënt- en familiegeschiedenis en door eenvoudig testen van bloed en ontlasting. Scopes en röntgenfoto's zijn meestal niet nodig tenzij de geschiedenis en /of basistests zorgen oproepen.

Behandeling

Het beheer van IBS is ook gebaseerd op het IBS-subtype en zowel op patiënteneducatie als op een gezonde levensstijl (inclusief voeding, lichaamsbeweging, voldoende slaap- en stressmanagement) dienen als basis. Meerdere mogelijk effectieve behandelingsopties zijn nu beschikbaar. Bijbehorende angst en /of depressie kan behandeling vereisen.

Associated Conditions

IBS wordt vaak geassocieerd met andere FGID's, zoals functionele zuurbranden of pijn in de bovenbuik (epigastrische) die niet reageren op sterk zuurremmende geneesmiddelen. IBS wordt ook vaak geassocieerd met andere niet-GI-pijngerelateerde stoornissen, zoals chronische hoofdpijn en fibromyalgie. Angst en depressie komen vaker voor bij PDS-patiënten en hebben invloed op ziektegevallen.

Kleine darmbacterieel Overgroei Syndroom (SIBO)

Veel patiënten met IBS hebben veranderingen in het darmmicrobioom, wat verwijst naar de aanwezige bacteriën en flora een belangrijke rol spelen in zowel GI als algehele gezondheid. Een dergelijke microbioom-disfunctie wordt "kleine bacteriële overgroei in de dunne darm (SIBO)" genoemd.

IBS is voor de meesten een chronische en recidiverende ziekte, hoewel het aantal mensen met IBS lijkt af te nemen met de leeftijd. Mensen kunnen het subtype in de loop van de tijd veranderen, meestal van IBS-C of IBS-D naar IBS-M. Sommige van deze veranderingen kunnen verband houden met IBS-behandelingen, zoals het gebruik van laxeermiddelen en middelen tegen diarree. Ongeveer tweederde van degenen die IBS-PI ontwikkelen na voedselvergiftiging (bacteriële gastro-enteritis) zal binnen vijf jaar herstellen.

IBS in Amerika Survey

De American Gastroenterological Association (AGA) publiceerde in december 2015 de meest uitgebreid onderzoek van zowel patiënten als artsen ooit uitgevoerd: de IBS in Amerika-enquête. Uit het onderzoek blijkt dat IBS-symptomen vaak zo hinderlijk en onvoorspelbaar zijn dat ze het dagelijks leven thuis, op het werk en op school verstoren en dat veel mensen jarenlang lijden voordat ze een arts bezoeken. De AGA suggereert dat patiënten open en vaak met hun artsen spreken om de best mogelijke zorg te ontvangen.