Een compleet bloedbeeld omvat tests van rode bloedcellen (RBC's), bloedplaatjes en witte bloedcellen (WBC's). Het aantal witte bloedcellen geeft het totale aantal witte bloedcellen in een bloedmonster aan en het verschil vertelt het percentage van elk type witte bloedcel. Volgens afspraak (sinds vóór computerafdrukken) rapporteerden laboratoria de WBC en differentieel in dezelfde volgorde (van links naar rechts): WBC-totaal, banden (immature neutrofielen), neutrofielen, eosinofielen, basofielen, lymfocyten en monocyten. Dit is de basis voor een 'verschuiving naar links'.

Berekeningen

De totale percentages van het verschil (het percentage van elk type cel) moeten oplopen tot 100%. U kunt het werkelijke aantal van elk type witte bloedcel berekenen op basis van het percentage. Dus, als uw totale aantal witte bloedcellen 8000 is, zijn de banden 3% en de neutrofielen 50%, het totale aantal banden 240 (3% van 8000) en het totale aantal neutrofielen 4000 (50% van de 8000).

De verschuiving

De eerste 3 getallen vanaf de linkerkant (WBC-totaal, banden en neutrofielen) zijn belangrijk omdat het totale aantal witte bloedcellen toeneemt als u een acute infectie heeft en de aantallen banden en neutrofielen nemen ook toe, wat een verschuiving in percentages veroorzaakt, omdat naarmate het percentage banden en neutrofielen toeneemt, de percentages van de andere cellen moeten afnemen. Dit vormt dan de "verschuiving naar links."

Witte bloedcellen

Witte bloedcellen variëren in aantal omdat ze deel uitmaken van het immuunsysteem van het lichaam. Sommige blijven slapen in de milt en andere lymfeweefsels totdat ze worden geactiveerd als onderdeel van het afweersysteem van het lichaam, waardoor het aantal toeneemt. Bovendien stimuleert infectie het beenmerg om meer witte bloedcellen te produceren. Hoewel normale waarden bij de meeste mensen tussen de 5000 en 10.000 liggen, kan een acute infectie (zoals appendicitis) dit aantal verhogen tot 15.000 of hoger. (Een zeer hoge telling kan ook op leukemie duiden.)

Banden en neutrofielen

Banden zijn onrijpe neutrofielen, soms ook "steken" genoemd, wat Duits is voor "staafjes". Volgens Davis 'Comprehensive Handbook of Laboratory and Diagnostic Tests zijn de meeste neutrofielen (ook wel "segs" of "polys" genoemd) volgroeid (50 tot 62% van het totale aantal witte bloedcellen) en het percentage banden laag (3 tot 6%). Volwassen neutrofielen zijn polymorfonucleair, dus de kern van de cel is verdeeld (poly) en gesegmenteerd. De banden aan de andere kant zijn niet volwassen, dus hebben ze een band /staafvorm.

Infectie

Wanneer een infectie optreedt, begint het beenmerg snel neutrofielen te produceren omdat ze de belangrijkste afweer van je lichaam zijn. tegen bacteriële infectie. Aangezien grote aantallen neutrofielen in de bloedbaan worden afgegeven, zijn toenemende aantallen onrijpe banden; dus een toename in banden is de primaire indicator van een verschuiving naar links. Met een acute infectie kan het aantal witte bloedcellen bijvoorbeeld toenemen tot 15.000, de banden tot 10% en de neutrofielen tot 65%. (De andere cellen tellen in totaal 25%).