Je hersenen gebruiken chemicaliën die neurotransmitters worden genoemd om berichten over hersencellen te verzenden. Een dergelijke neurotransmitter wordt dopamine genoemd. Slechts ongeveer 0,3% van de cellen in uw hersenen gebruiken dopamine; het speelt echter een vitale rol in veel lichaamsfuncties en ziektes. Omdat onderzoekers de niveaus van dopamine in iemands hersenen niet direct kunnen meten, vertrouwen ze op dopaminemarkers die een indirecte hoeveelheid dopaminegehalte geven.

Dopamine

Je hersenen gebruiken dopamine als chemische boodschapper om te communiceren tussen hersencellen en hersengebieden. Volgens de McGill University-website, 'De hersenen van boven naar beneden', houdt de afgifte van dopamine in je hersenen verband met beloningsgevoelens. Dopamine helpt ook om uw aandacht te reguleren en om de bewegingen van uw lichaam te controleren.

Purpose

Een dopaminemarker helpt onderzoekers de niveaus van dopamine in iemands hersenen te begrijpen. Onderzoekers willen misschien weten of het brein van een persoon meer dopamine produceert dan normaal. Bijvoorbeeld, volgens Oliver Howes en Shitij Kapur in een artikel uit maart 2009 in het tijdschrift "Schizophrenia Bulletin", onderzoeken veel onderzoekers of grote hoeveelheden dopamine schizofrenie veroorzaken. Onderzoekers kunnen dopaminemarkers gebruiken om na te gaan of mensen met schizofrenie inderdaad hogere niveaus van dopamine hebben dan normaal.

Functie

Onderzoekers gebruiken verschillende methoden als dopaminemarkers. In een artikel uit oktober 2004 voor het tijdschrift 'Annals of Neurology' bijvoorbeeld, onderzochten Dr. N. D. Volkow en collega's twee verschillende soorten dopaminemarkers: presynaptische en postsynaptische markers. Presynaptische markers zijn chemicaliën die dopamine verzamelen nadat het is vrijgegeven. Volkow en collega's gebruikten ook dopaminereceptoren als postsynaptische markers van dopaminegehalten. Volkow en collega's waren in staat om dopamine markers te gebruiken om te bepalen dat mensen de neiging hebben om zowel dopamine transporters als receptoren te verliezen naarmate ze ouder worden.

Gebruik

Mensen die lijden aan de ziekte van Parkinson hebben een lager dan gemiddeld niveau van dopamine in een hersengebied genaamd de substantia nigra. Daarom maakt het blootleggen van gemakkelijk meetbare markers van dopamine niveaus het gemakkelijker voor artsen om de ziekte van Parkinson te diagnosticeren. In een artikel uit 1995 in het 'Journal of Neural Transmission', hebben DA Loeffler en zijn collega's de eigenschappen van de cerebrale spinale vloeistof van konijnen onderzocht als een indirecte maat voor dopaminegehaltes.

Moeilijkheden

Dopamine-markers meten de niveaus van dopamine in de hersenen indirect. Dit leidt tot problemen met de nauwkeurigheid van de metingen van de onderzoeker. Bijvoorbeeld, in een artikel uit oktober 2009 in het tijdschrift "Neuroscience Letters," J. R. Cannon en J. T. Greenamyre zeggen dat een eiwit dat onderzoekers vaak gebruiken als een dopaminemarker, neuron-specifiek nucleair eiwit, niet altijd toeneemt en afneemt met dopamine niveaus. Cannon en Greenamyre suggereren dat neuron-specifiek nucleair eiwit in feite geen bruikbare dopaminemarker kan zijn.