Degeneratieve zenuwziekte is een ernstige en soms levensbedreigende aandoening. Ook wel neurodegeneratieve aandoening genoemd, de achteruitgang van de zenuwen beïnvloedt de activiteiten van het lichaam aanzienlijk: evenwicht, beweging, hartfunctie, praten en ademhalen zijn aangetast. Sommige degeneratieve patiënten met zenuwziekte verliezen het vermogen om onafhankelijk te zijn en voor zichzelf te zorgen. Afhankelijk van de specifieke ziekte kan het begin op elk moment in het leven beginnen.

Oorzaken

De precieze oorzaak van degeneratieve zenuwaandoeningen is niet bekend, maar er zijn meerdere factoren aan de orde. In veel gevallen is de ziekte genetisch en is preventie niet mogelijk. Andere medische aandoeningen, zoals hersentumoren en beroertes, kunnen ook degeneratieve zenuwziekte veroorzaken. Sommige mogelijke oorzaken kunnen echter worden vermeden, zoals overmatig drinken. Volgens het National Institute of Health kunnen andere soorten degeneratieve zenuwaandoeningen worden veroorzaakt door virussen, toxines of chemicaliën.

Typen

Degeneratieve zenuwziekte is niet een specifiek type ziekte, maar een classificatie. Typen degeneratieve zenuwziekten omvatten de ziekte van Alzheimer, spinale musculaire atrofie, amyotrofische laterale sclerose, de ziekte van Parkinson, Lewy body disease, de ziekte van Huntington en de ataxie van Friedreich. Elk van deze ziekten heeft een ander effect op het lichaam en vereist verschillende soorten behandeling. De meeste degeneratieve zenuwaandoeningen komen voor bij mensen van middelbare leeftijd of ouderen; De ataxie van Friedreich treedt echter eerst op bij kinderen in de leeftijd tussen 5 en 15.

Behandelingen

De meeste degeneratieve zenuwaandoeningen hebben geen genezing, dus de behandeling is gericht op het verlichten van de symptomen. Bij de ziekte van Parkinson worden patiënten L-DOPA toegediend, een voorloper van de neurotransmitter dopamine, waarvan ze een tekort hebben. Het behandelingsvenster voor L-DOPA sluit echter na verloop van tijd en Parkinsonpatiënten ontvangen niet langer enig voordeel van L-DOPA-toediening. Patiënten met een ataxie van Friedreich worden steeds erger en hebben een rolstoel nodig 15 tot 20 jaar na het begin. Hoewel medicatie, chirurgie en fysiotherapie enkele van de symptomen kunnen helpen, zal het het gebrek aan mobiliteit niet stoppen.

, , ] ]