Iedereen ervaart af en toe last van vermoeidheid, vaak als gevolg van overwerk of gebrek aan slaap. Mensen met extreme vermoeidheid ervaren echter typisch een diep gebrek aan energie en kunnen gemakkelijk moe worden, ondanks voldoende rust en slaap. Veel ziekten en aandoeningen die verschillende lichaamssystemen beïnvloeden, kunnen dit symptoom veroorzaken. Diagnose van de onderliggende oorzaak van extreme vermoeidheid vergemakkelijkt de ontwikkeling van een behandelplan om dit vaak slopende symptoom te helpen verminderen.

Infecties

Infecties - met name virale infecties - behoren tot de belangrijkste oorzaken van extreme vermoeidheid. Veelvoorkomende, korte-termijn virale ziektes geassocieerd met extreme vermoeidheid omvatten influenza en infectieuze mononucleosis. Andere mogelijkheden zijn virale hepatitis, de ziekte van Lyme en HIV /AIDS. Hoewel het relatief ongewoon is in de VS, wordt actieve tuberculose ook vaak gekenmerkt door extreme vermoeidheid.

Angst en depressie

Grote depressies en angststoornissen treffen miljoenen Amerikanen en extreme vermoeidheid is een veel voorkomend symptoom van deze aandoeningen. Moeite om in slaap te vallen en /of in slaap te blijven, kan een factor zijn die bijdraagt aan de vermoeidheid die bij deze aandoeningen is opgetreden. Maar zelfs mensen die verlichting ervaren van andere symptomen van depressie tijdens medicatie melden soms aanhoudende vermoeidheid.

Bloedarmoede

Bloedarmoede - een aandoening die wordt gekenmerkt door een abnormaal laag aantal rode bloedcellen dat in de bloedbaan circuleert - - is een veelvoorkomende oorzaak van vermoeidheid. De mate van vermoeidheid neemt toe in verhouding tot de ernst van de bloedarmoede. Bovendien kan langdurige bloedarmoede de hartfunctie nadelig beïnvloeden, waardoor vermoeidheid verder wordt verergerd. IJzergebrek is de meest voorkomende oorzaak van bloedarmoede. Veel genetische en verworven ziektes kunnen echter ook bloedarmoede veroorzaken, zoals sikkelcelziekte, maagzweren en de ziekte van Crohn.

Hartziekten

Hartfalen beschrijft de toestand waarin verminderde hartfunctie leidt tot onvoldoende zuurstof -rijke bloedafgifte aan lichaamsweefsels, resulterend in chronische vermoeidheid. Het niveau van vermoeidheid neemt toe naarmate de hartfunctie afneemt. Onder mensen met gevorderd hartfalen, is vermoeidheid meestal ernstig. Verschillende soorten hartziekten kunnen leiden tot hartfalen, waaronder coronaire hartziekte, hypertensieve hartziekte en cardiomyopathie. Infectieuze endocarditis - een infectie van de binnenkant van het hart - kan ook extreme vermoeidheid veroorzaken.

Longziekten

Longziekten die het vermogen om levensondersteunende zuurstof uit de lucht te verwijderen aanzienlijk verminderen, veroorzaken vaak extreme en aanhoudende vermoeidheid. Voorbeelden zijn mucoviscidose, chronische obstructieve longziekte en longembolie - bloedstolsels blijven hangen in de longen. Kortdurende vermoeidheid komt veel voor bij longontsteking.

Hormonale aandoeningen

Hormonale ziektes omvatten een verscheidenheid aan ziekten die de snelheid van energieopwekking en -gebruik in het lichaam kunnen beïnvloeden. Verschillende van deze aandoeningen kunnen leiden tot ernstige vermoeidheid, zoals een traag werkende schildklier of hypofyse, diabetes, abnormale functie van de bijnieren en acromegalie - een aandoening veroorzaakt door overmatige productie van groeihormoon.

Myalgische encefalomyelitis /Chronisch Vermoeidheidssyndroom

In een rapport van februari 2015, uitgegeven door het Institute of Medicine, wordt geschat dat 836.000 tot 2,5 miljoen Amerikanen lijden aan myalgische encefalomyelitis, ook bekend als chronisch vermoeidheidssyndroom. Deze aandoening wordt gekenmerkt door activiteitbeperkende vermoeidheid van ten minste 6 maanden die niet te wijten is aan een andere medische oorzaak. Een verscheidenheid aan andere symptomen kan de aandoening vergezellen, waaronder hoofdpijn, lichamelijke pijn, slechte concentratie en vergeetachtigheid.

Andere oorzaken

Verschillende andere ziekten kunnen extreme vermoeidheid veroorzaken, waaronder auto-immuunziekten zoals lupus en reuzencelarteritis . Neurologische stoornissen zoals multiple sclerose en de ziekte van Parkinson kunnen dit symptoom ook veroorzaken. Chronische nier- of leverfalen zijn ook mogelijkheden. Medicatie bijwerkingen, voedingstekorten en vergiftiging zijn andere overwegingen , , ] ]