Het krijgen van hapering na het lachen is een veel voorkomend verschijnsel, hoewel het irritant wordt als het langer dan een minuut of twee aanhoudt. Soms is de reden dat mensen zo gefrustreerd raken door de hik, omdat ze niet begrijpen waardoor ze worden veroorzaakt. Weten waarom je na het lachen hikt, helpt je precies te begrijpen wat er zich in je lichaam afspeelt als het gebeurt. Als je de oorzaak weet, is het mogelijk om te voorkomen dat dit opnieuw gebeurt.

Luchtstroom naar het middenrif

Je diafragma helpt je ademen. Soms wanneer je oncontroleerbaar lacht, of gedurende een langere periode lacht zonder de juiste adem in te nemen, komt er lucht in je middenrif. Deze plotselinge golf van lucht dwingt je lichaam om de lucht op een abnormale manier uit te drijven, resulterend in hikken.

Lucht gevangen in maag -

Als je lacht, is het mogelijk dat overtollige lucht in je maag opgesloten raakt, waardoor het uitzet en uitzet. Hierdoor wordt maagzuur in de slokdarm geduwd. Het lichaam beschermt zichzelf door hikken te veroorzaken. Bovendien veroorzaakt overmatige ophoping van lucht in de maag zure reflux, wat je ertoe brengt om op dezelfde manier te hikken als gevolg van maagzuuropbouw. ​​

Irritatie van de Phrenic Zenuwen

De phrenic zenuwen strekken zich uit door het diafragma. Je lichaam heeft twee phrenische zenuwen, een linker en een rechter zenuwen. Deze zenuwen vertellen het diafragma wanneer ze moeten samentrekken en wanneer ze moeten ontspannen. Eenvoudig gesteld, zonder de phrenic zenuwen, ademt u niet. Omdat lachen normaal gesproken abnormale ademhaling veroorzaakt, irriteert het de phrenische zenuwen, waardoor ze het diafragma gaan samentrekken wanneer dat niet hoort, resulterend in hikken.

Phylogenetic Hypothesis

Niet elke oorzaak van hik is wetenschappelijk of medisch geaccepteerd als feit. Volgens de fylogenetische hypothese vertonen verschillende groepen amfibieën een samentrekking van lucht vergelijkbaar met hikken, als een manier om water uit hun longen te houden. Aanhangers van deze hypothese geloven dat mensen door de evolutie vastgehouden hebben aan een overblijfsel van dit gedrag. Sommigen beweren dat baby's moeten hikken om melk uit de longen te houden tijdens de borstvoeding. Dit suggereert dat hiccupping, althans soms, een onvrijwillige maar noodzakelijke actie is. Aanhangers van deze hypothese beweren dat onbeheersbaar lachen leidt tot een risico van verstikking als hik niet als alternatief wordt geproduceerd.