OPLL, of gesplitste posterior longitudinale ligament, beschrijft een algemene ziekte waarbij de wervelkolom wordt gecomprimeerd vanwege ossificaties van de ligamenten die parallel lopen met de cervicale wervelkolom. Deze ossificaties kunnen de vorm aannemen van botsporen of een algemene verdikking van het ligament die in de loop van de tijd geleidelijk verergert. Compressie van de wervelkolom leidt tot een aantal symptomen die patiënten ertoe aanzetten om medicatie te evalueren.

Identificatie

Het "Medisch dagboek van de strijdkrachten in India" meldt dat klinische identificatie van deze ziekte meestal pas plaatsvindt na de symptomen zijn geëvolueerd naar een chronisch pijnstadium. Gedetailleerde röntgenstralen en magnetische resonantie beeldvorming, of MRI, moeten worden uitgevoerd om andere veelvoorkomende letsels van de wervelkolom, zoals schijfuitsteeksels, uit te sluiten. Het meten van het wervelkanaal helpt de diagnose van OPLL bij de meeste patiënten. Een kanaaldiameter van minder dan 10 mm wordt beschouwd als een ernstige vorm van cervicale stenose, terwijl een diameter tussen 10 en 13 mm wordt beschouwd als een milde vorm van stenose. Schijfuitsteeksels kunnen vaak gepaard gaan met deze stenose, wat een absolute diagnose van OPLL moeilijk maakt.

Symptomen

Symptomen variëren van patiënt tot patiënt; echter, de meest voorkomende symptomen, gerapporteerd in "Neurochirurgie Focus", zijn chronische nekpijn en een gevoel van gevoelloosheid of tintelingen in twee of meer van de ledematen. Zonder chirurgische correctie zullen de symptomen vaak overgaan in gedeeltelijke of volledige verlamming en verlies van lichaamsfuncties. Hoewel OPLL zich kan openbaren na een acuut trauma, is het begin van de symptomen vaak geleidelijk en begint het meestal in het midden tot het einde van de jaren 40.

Prevalentie

"Neurochirurgie Focus" meldt dat 25 procent van de patiënten in Noord-Amerika die letsels aan het ruggenmerg hebben, ontwikkelen ook OPLL. De meerderheid van degenen met OPLL vertonen verdikking en sluiting van het wervelkanaal tussen de nekwervels twee tot vier. Slechts 30 procent van de OPLL-patiënten heeft compressieblessures in het ruggenmerg in de lumbale of thoracale gebieden.

Traditionele behandelingen

Traditionele behandelingen van OPLL zijn afhankelijk van de ernst van de ziekte. De primaire behandelingsopties vereisen verwijdering van volledige wervelschijven, samensmelting van schijven en inserties van metalen platen om compressie van de resterende schijven te voorkomen. Al deze behandelingen vereisen verlengd verblijf in het ziekenhuis en zijn zeer hoog risico. De patiënt verliest een aanzienlijke bewegingsvrijheid en een tweede operatie zal meestal niet mogelijk worden geacht, zelfs als zich meer problemen voordoen.

Cutting Edge-behandelingen

Dr. Jho van het Jho Institute for Minimally Invasive Neurosurgery was een pionier in een nieuwe techniek om deze aandoening te behandelen. De Jho-procedure vergroot het ruggenmergkanaal door een minder ingrijpende procedure waarbij alleen bot dat in het wervelkanaal steekt wordt verwijderd. Hersteltijd is veel sneller en het bewegingsbereik van de patiënt blijft intact nadat de diagnostische tests zijn voltooid. Omdat voor deze operatie slechts één overnachting nodig is, is de kans op terugkeer om meer botsporen te repareren die zich hebben ontwikkeld of om andere locaties van botuitlopers te corrigeren niet zo afschrikwekkend of risicovol.

, , ] ]