IgE-klasseniveaus geven een indicatie van de ernst van een vermoedelijke allergie. Voor een patiënt met symptomen van een allergische reactie bestaan ​​er twee soorten bloedallergietests: het radioallergosorbent of RAST en het IgE-antilichaam of de enzymgebonden immunosorbenttest, ook bekend als ELISA. Anders dan allergiethuidtests, helpen deze bloedonderzoeken om de niveaus van antilichamen in het bloed te ontcijferen wanneer ze aan een allergeen worden blootgesteld. Het begrijpen van niveaus van IgE vergemakkelijkt de diagnose en behandeling.

Class Levels

Volgens Marshfield Labs dienen classificatieniveaus als referentie voor het bepalen van het vereiste niveau van behandeling en zijn ze standaard in de meeste testlaboratoria. Een klasse-niveau van 0 wordt als een negatieve aflezing beschouwd, terwijl niveau 1 een twijfelachtige of onduidelijke aflezing betekent. Klasseniveaus van 2 en 3 worden als positieve metingen beschouwd, maar niveaus 4, 5 en 6 zijn even sterk positief.

Resultaten

Verschillende niveaus van IgE kunnen helpen bij het bepalen welk allergeen de allergische reactie veroorzaakte. In het naslagwerk "Mosby's Manual of Diagnostic and Laboratory Tests", leggen de geregistreerde verpleegster Kathleen D. Pagana en Dr. Timothy J. Pagana uit dat een patiënt voor huidonderzoek aan een bepaald allergeen is blootgesteld, een bloedtest kan nauwkeuriger resultaten opleveren dan een huidtest.

Onnauwkeurige metingen

Op basis van het type allergeen variëren de nauwkeurigheidstarieven voor allergietests op bloed tussen 45 en 95 procent, volgens de Paganas. Zelfs als een individu dat meer dan eens is getest een nog hoger niveau van een bepaald antilichaam vertoont, betekent dat niet noodzakelijkerwijs een hoge mate van reactie op een specifiek allergeen. In sommige gevallen vertonen personen waarvan bekend is dat ze IgE van hogere klasse in hun systeem hebben helemaal geen symptomen wanneer ze worden blootgesteld aan het allergeen.

Behandeling

Nadat de IgE-klasse is bepaald, helpen klassenniveaus de arts en de patiënt kiest geschikte behandelingsopties. Met een IgE-niveau in het lage bereik kan de patiënt bijvoorbeeld bepaalde allergenen, zoals huidschilfers, kunnen voorkomen. Als het IgE-niveau echter hoog lijkt, kunnen de benodigde protocollen voor immunotherapie, zoals allergieschoten, vereist zijn.