De vraag over voeding en levensstijl om het beloop van deze chronische en niet-behandelbare ziekte te veranderen, is vaak door patiënten en wetenschappers gesteld. Patiënten willen leren over voedings- en leefstijlinterventies, maar het zijn moeilijkere doelen voor wetenschappelijk onderzoek. Hoewel verschillende diëten momenteel worden bestudeerd, is er op dit moment geen specifiek dieet aanbevolen voor MS-patiënten.

Dieet

De belangrijke rol van voeding is onderzocht bij veel verschillende ziekten, waarvan sommige (zoals diabetes) kan direct worden beïnvloed door het juiste dieet. Het onderzoek in voeding en MS richt zich op de rol van microbiële darmflora (micro-organismen in de darm), de rol ervan in immuniteitsregulatie en het effect ervan op MS-ziekteverloop. Onderzoek wijst uit dat een dieet in westerse stijl - rijk aan calorieën, rood vlees, vet en suiker en weinig vezels - een potentie heeft om de systemische ontsteking te verhogen, de microbiële flora in de darm te veranderen en zo het immuunprofiel te veranderen in de meer inflammatoire. Deze inflammatoire darmmicroflora is aangetoond in onderzoek om de ziekte te verergeren.

Het belang van voeding bij MS wordt verder onderstreept door onderzoek dat een verhoogd risico op MS bij obese adolescenten en slechtere symptomen bij MS-patiënten suggereert. consumeren grote hoeveelheden zout.

Geen drastische veranderingen in het voedingspatroon om verschillende voedingscomponenten uit te sluiten, worden specifiek aanbevolen voor MS-patiënten. De huidige klinische praktijk is om het eten van een caloriearm, hart-gezond dieet rijk aan fruit en groenten, magere eiwitten en vezels aan te moedigen. De Wereldgezondheidsorganisatie beveelt ook minder dan twee gram zout per dag aan voor patiënten met MS.

De rol van vitamine D in de regulatie van immuniteit is al besproken. Deze vitamine is het meest veelbelovende doelwit voor opties voor dieetbehandeling, maar het onderzoek is nog steeds aan de gang. Omdat vitamine D-tekort vaak voorkomt bij de algemene bevolking, wordt nu vitamine D-suppletie routinematig aanbevolen door alle clinici voor MS-patiënten.

Omega-3 vetzuren en meervoudig onverzadigde vetzuren, beide aanwezig in olijfolie, groenten, vis en zeevruchten, zijn gewenste alternatieven voor vetten van dierlijke oorsprong die aanwezig zijn in het westerse dieet. Omega-3-vetzuren en poly-onverzadigde vetzuren hebben beide ontstekingsremmende effecten in het lichaam.

Oefening

Eerder gezien als ongepast voor MS-patiënten vanwege toenemende vermoeidheid en verslechterende symptomen, wordt beweging nu erkend als een goedkope en voordelige aanpassing van levensstijl en therapie. Oefening in de vorm van fysiotherapie wordt nu uniform gebruikt bij de overgrote meerderheid van de patiënten en er is aangetoond dat deze vermoeidheid vermindert en het uithoudingsvermogen, de kracht en het evenwicht verbetert in elk stadium van de ziekte. Afgezien van de voor de hand liggende mechanistische voordelen die verband houden met spieractiviteit, wordt ervan uitgegaan dat oefening ook voordelen op moleculair niveau biedt door de productie van chemische stoffen te verminderen die verantwoordelijk zijn voor het bevorderen van ontstekingen in het lichaam. Dit effect wordt mogelijk nog versterkt door caloriereductie.

Verschillende modellen van bewegingsregimes zijn bestudeerd en aanbevolen voor MS-patiënten. Van cardiorespiratoire oefeningen is bewezen dat ze in slechts vier weken voordelen vertonen. Oefenmodi met stationair fietsen, zwemmen of watertraining hebben aangetoond dat ze het uithoudingsvermogen verbeteren; patiënten met een hoge functionaliteit kunnen de voorkeur geven aan loopbanden of elliptische trainers. Weinig uithoudingsvermogen, te zien bij veel MS-patiënten aan het begin van het oefenprogramma, kan worden beheerd door korte rustperiodes op te nemen tijdens trainingssessies. Intermitterende rustperiodes helpen om vermoeidheid en gevoeligheid voor warmte te voorkomen, die op hun beurt MS-symptomen tijdelijk kunnen verergeren.

Waterpatiënten zijn zeer populair bij MS-patiënten, voornamelijk door het voorkomen van warmteontwikkeling, evenwichtsgemak en ondersteuning door water. Hydrotherapie-technieken kunnen helpen beperkingen aan kracht en mobiliteit aan te pakken die zich anders voordoen bij het trainen op het land.

Krachttraining, zoals gewichten, push-ups of oefeningen met elastische banden, moet geleidelijk worden opgenomen in elk trainingsprogramma. Dit type oefening verbetert kracht, toon en uithoudingsvermogen. Flexibiliteitsoefeningen zijn belangrijk bij elke MS-patiënt. Ze pakken een verhoogde spierspanning en krampen aan, beide vaak door velen ervaren. Herhaalde korte stretching sessies (10 tot 15 minuten lang) gedurende de dag bieden betere resultaten dan een enkele stretching sessie. Voor en na elke andere oefening is ook zacht stretchen belangrijk.

Op basis van deze feiten beveelt de klinische praktijk momenteel ten minste milde oefeningen twee tot drie keer per week aan met voldoende hydratatie. Vanwege bekende hittegevoeligheid bij sommige MS-patiënten, worden ook koelingstrategieën aanbevolen, zoals voorkoelen met koude douches en faciliteiten met airconditioning.