Warfarine, een oraal anticoagulans, belemmert de normale stollingseffecten van vitamine K. Warfarin, ontdekt in 1942 aan de universiteit van Wisconsin, vermindert de werking van stollingsfactoren tot een niveau dat medisch gunstig is. Door vitamine K te blokkeren, vertraagt warfarine het stollingsmechanisme, een wenselijk effect om een aantal aandoeningen te behandelen of te voorkomen, zoals atriale fibrillatie, beroerte, hartaanval en klepvervanging. In geval van overtollige antistolling of overdosis met warfarine, is synthetische vitamine K de aangewezen medicatie om bloedingsafwijkingen te voorkomen en te corrigeren.

Vitamine K antidotum

Vitamine K, het tegengif voor overmatig of overdosis warfarine, kan worden gebruikt met vers bevroren plasma, waardoor ook de effecten van warfarine worden omgekeerd. De synthetische vorm van vitamine K wordt fytonadione of vitamine K-1 genoemd. Wanneer bloedonderzoek, met name een protrombinetest, een overmatige anticoagulatie onthult, begint de fytonadiontoediening, oraal of door injectie, tot de protrombinetijd is hersteld tot het gewenste niveau. Warfarine actie duurt langer dan vitamine K; bijgevolg zijn herhaalde doses noodzakelijk, vooral bij voortdurende bloeding of overdosering.

Warfarin Reversal

Hoewel het een aanzienlijk medicijn is om de bloedstolling te stoppen, kan warfarine ook bloedingen veroorzaken en moet het bloedmonster herhaaldelijk worden gecontroleerd totdat de gewenste niveaus zijn bereikt . Een regelrecht risico op bloeding is eigenlijk laag, zelfs met een verlengde stollingstijd zoals weerspiegeld door bloedtestresultaten. De eerste keuze voor de behandeling van overmatige antistolling is de terugtrekking van warfarine en andere medicijnen die de effecten van warfarine versterken. Regelmatige laboratoriumtestbewaking is noodzakelijk, omdat een actieve bloeding of een zeer hoog bloedingsrisico behandeling met vitamine K vereist.

Superwarfarins

Superwarfarines, een term die wordt toegepast op de verbindingen die worden aangetroffen in rodenticiden, of rattengif, zijn vergelijkbaar in actie met de antistolling van warfarine, alleen op een extreem niveau. De antistollingseffecten van rodenticiden, zoals brodifacum of indanedione, kunnen weken, zelfs maanden na slechts een enkele dosis duren. Wanneer bewijs van anticoagulatie wordt bepaald door een verhoogde PT of actieve bloeding, wordt fytonadion gegeven om het tekort aan stollingsfactoren te corrigeren. De behandeling kan uitgebreide observatie en extra grote doses vitamine K vereisen vanwege langdurige werking van superwarfarines.

Monitoring

De bloedtest met protrombinetijd, oftewel PT, wordt gebruikt om de respons op de behandeling met warfarine te volgen en om volg therapie die de effecten van warfarine-overmaat omkeert. Er zijn geen beperkingen voor voedsel of vloeistoffen van toepassing op de testvoorbereiding. De internationale genormaliseerde ratio of INR-resultaten zijn opgenomen in de PT-test. De INR geeft de relatie weer tussen de protrombinetijd van het individu en de mate van fysieke stolling.

, , ] ]