Congestief hartfalen is een hartaandoening waarbij het hart niet in staat is voldoende bloed te pompen om aan de behoeften van het lichaam te voldoen. Het is een progressieve aandoening die wordt veroorzaakt door cumulatieve schade aan het hart door verschillende soorten hart- en vaatziekten. De American Heart Association en de American College of Cardiology ontwikkelden in 2001 een stadiëringsysteem voor hartfalen om effectievere en meer gerichte preventie en behandeling te bieden. Het staging-systeem vormt een aanvulling op het functionele classificatiesysteem van de New York Heart Association (NYHA).

Stage A

De eerste fase van hartfalen omvat personen met een hoog risico op het ontwikkelen van hartfalen zonder diagnostische of structurele hartfalendiagnose. aandoening van het hart. Mensen met een hoog risico hebben een familiegeschiedenis met hartproblemen, hoge bloeddruk en diabetes, rook, drugsmisbruik of alcohol, of hebben de diagnose coronaire hartziekte. Preventie van hartfalen is de focus van therapie in deze fase. Veranderingen in levensstijl, zoals verhoogde lichaamsbeweging, stoppen met roken, een gezond dieet en medicijnen om de bloeddruk te verlagen, kunnen helpen om de progressie naar verdere fases van hartfalen te voorkomen. Volgens de NYHA functionele classificatie hebben personen in deze fase geen beperking van fysieke activiteit.

Stadium B

Personen met de diagnose hartfalen maar vertonen geen symptomen zijn kandidaten voor fase B. Structurele aandoeningen van het hart in dit stadium omvatten een eerdere hartaanval, disfunctie in de linker hartkamer, hartfibrose of hartklepaandoening. Medicijnen worden over het algemeen in dit stadium voorgeschreven, samen met nauwlettend toezicht op de bloeddruk. Veel voorkomende medicijnen zijn ACE-remmers en bètablokkers. Het NYHA-classificatiesysteem vertoont een lichte beperking in fysieke activiteit die leidt tot vermoeidheid of hartkloppingen voor personen in deze fase.

Stadium C

Structurele hartaandoeningen en symptomen zijn aanwezig in de derde fase van hartfalen zoals evenals verminderde lichamelijke activiteit. Medicijnen worden voortgezet met de mogelijke toevoeging van diuretica of aldosteronantagonisten, afhankelijk van de ernst van de symptomen. Een snel begin van vermoeidheid en kortademigheid komt vaak voor bij minimale hoeveelheden lichaamsbeweging. Het wordt aanbevolen geen alcohol te gebruiken, de zoutinname te beperken en de strikte richtlijnen voor lichaamsbeweging te volgen.

Stadium D

De laatste fase van hartfalen wordt vaak aangeduid als refractair eindstadium hartfalen. Ondanks medicatie- en levensstijlstherapieën, moeten kandidaat-D-kandidaten medische zorg aan het levenseinde of ingrijpende operaties overwegen, zoals een harttransplantatie of plaatsing van ventriculaire apparaten. Lichamelijke activiteit kan niet worden uitgevoerd zonder ongemak, volgens het NYHA-classificatiesysteem. Ouderen met verschillende comorbiditeiten vertegenwoordigen de meerderheid van de personen in deze fase en zijn dus geen goede kandidaten voor chirurgische ingrepen , , ] ]