De dikke darm, of dikke darm, verbindt de dunne darm met het rectum. De primaire functies van de dikke darm zijn de absorptie van water en zout en het transport van fecaal materiaal naar het rectum. Infectie, ontsteking en structurele en functionele abnormaliteiten kunnen verschillende colonaandoeningen veroorzaken. Lichamelijk onderzoek en diagnostische tests helpen bij het bepalen van de oorzaak van colon-gerelateerde symptomen, het faciliteren van een passende behandeling.

Diverticulose en diverticulitis

Zwakte in de dikke darmwand leidt vaak tot de vorming van kleine, zakvormige uitlopers genaamd diverticula . De aanwezigheid van divertikels in de dikke darm wordt diverticulosis genoemd, wat meestal voorkomt bij oudere volwassenen en meestal geen symptomen veroorzaakt. Accumulatie van fecaal materiaal in de diverticula kan echter een infectie en ontsteking veroorzaken, een aandoening die bekend staat als diverticulitis. De stoornis veroorzaakt meestal pijn in de linkerbuik, die overeenkomt met het deel van de dikke darm waar divertikels het vaakst voorkomen.

Andere symptomen kunnen koorts, buikkrampen, misselijkheid, braken en diarree of obstipatie zijn. Het National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases merkt op dat de meeste aanvallen van diverticulitis verdwijnen met antibiotica en een vloeibaar kortetermijndieet. Complicaties van diverticulitis zoals de ontwikkeling van een gat in de dikke darm, intestinale blokkering of abcesvorming vereisen een agressieve behandeling, die een operatie kan omvatten. Een vezelrijke voeding kan terugkerende aanvallen van diverticulitis helpen voorkomen.

Colitis ulcerosa

Colitis ulcerosa is een vorm van inflammatoire darmaandoening, die meestal jonge volwassenen treft. Chronische ontsteking in de dikke darm en het rectum leidt tot de vorming van zweren. Intestinale of rectale bloedingen, buikpijn en diarree zijn kenmerkende symptomen van colitis ulcerosa. Bloedarmoede en gewichtsverlies vaak gepaard met tekenen en symptomen van de buik. De meeste mensen met colitis ulcerosa ervaren periodes van hoge ziekteactiviteit, bekend als fakkels, afgewisseld met periodes van minimale symptomen.

De Universiteit van Maryland Medical Center merkt op dat ontstekingsremmende medicijnen en immunosuppressiva de primaire vormen van behandeling voor colitis ulcerosa. Chirurgische verwijdering van de dikke darm is uiteindelijk nodig bij ongeveer 20 tot 30 procent van de patiënten met colitis ulcerosa.

Prikkelbare darmsyndroom

De Cleveland Clinic meldt dat prikkelbare darmsyndroom een ​​van de meest voorkomende gastro-intestinale aandoeningen is. Prikkelbare darm syndroom is een functionele aandoening van de dikke darm, wat betekent dat er geen structurele, inflammatoire of infectieuze afwijkingen van de dikke darm optreden met de aandoening. Terugkerende episodes van buikpijn die verdwijnen met stoelgang zijn het kenmerkende symptoom van het prikkelbare darm syndroom. De stoornis vertoont typisch diarree-overheersende of constipatie-overheersende ontlastingspatronen.

De precieze mechanismen die irriteerbare darmsyndroom symptomen veroorzaken blijven een gebied van actief medisch onderzoek. Gereduceerd gebruik van gasproducerende voedingsmiddelen, verhoogde vezelinname en gebruik van middelen tegen diarree of laxeermiddelen kan ongemak helpen verlichten. Antidepressiva en psychosociale interventies kunnen nuttig zijn voor mensen met het prikkelbare darm syndroom en psychiatrische aandoeningen of sociale stressoren.