De meeste gevallen van verkoudheid en griep worden klinisch gediagnosticeerd, wat betekent dat het maken van aantekeningen over de geschiedenis van de patiënt en een grondig lichamelijk onderzoek alles is wat nodig is. Als een patiënt echter erg ziek is of als de symptomen niet klassiek zijn, kan het nodig zijn om verder te testen (zoals een bloedtest in het laboratorium). Over het algemeen willen artsen ervoor zorgen dat er geen secundaire, meer ernstige onderliggende ziekte is.

Klinische diagnose

Het fysieke onderzoek wordt voornamelijk uitgevoerd om andere dingen uit te sluiten. De vitale functies moeten worden geëvalueerd voor een snelle hartslag of lage bloeddruk of een verhoogde temperatuur (en bij ouderen, soms een lage temperatuur). De ademhalingsfrequentie en het patroon moeten ook worden geëvalueerd. De ogen, oren, mond, keel en amandelen worden onderzocht. Het onderzoek voor een patiënt met verkoudheid kan volkomen normaal zijn, of er kan een neusafscheiding of een rode keel zijn. De oren kunnen normaal zijn of vol lijken van vloeistof in de buis van Eustachius. De binnenkant van de neus kan een kenmerkend allergiepatroon hebben als iemand neusallergieën heeft. De sinussen kunnen normaal of zacht aanvoelen. Het nekonderzoek kan gezwollen lymfeklieren onthullen, maar mensen met allergieën en bacteriële of virale infecties kunnen ook gezwollen lymfeklieren in de nek hebben. De arts kan ook de longen controleren door naar de ademhaling van de patiënt te luisteren.

Kinderen kunnen meerdere verkoudheden achter elkaar hebben, dus het is belangrijk om te onderscheiden of het kind het ene na het andere koude koud heeft of dat het dezelfde kou die steeds erger wordt.

Rule Out Other Illnesses

Het klinische onderzoek zal ook helpen bij het uitsluiten van andere diagnoses. De arts zal zoeken naar aanwijzingen voor andere infecties, zoals een infectie van de oren, sinussen, keel, amandelen (tonsillitis), keel (keelontsteking), bronchiën (bronchitis) en longen (pneumonie) en pertussis (kinkhoest). . Voor mensen met de griep is soms een laboratoriumtest nodig om andere ziekten uit te sluiten.

Tests

Bloedonderzoek is over het algemeen niet nuttig voor de verkoudheid of griep, maar soms kan de arts hen vragen te helpen bij het regeren andere ziekten, afhankelijk van de patiënt.

De griep kan worden getest door te controleren op het influenza-antigeen. De test kan worden uitgevoerd door een nasale was of een keelzwabber. Deze test duurt niet lang en het verkrijgen van de resultaten kan zo snel zijn als 30 minuten. Als de test positief is, is deze meestal correct, maar als de test negatief is, is deze niet altijd goed. Dit betekent dat artsen niet alleen op de test moeten vertrouwen, maar ook de patiënt op symptomen moeten onderzoeken. Vervolgens wordt een viruscultuur ter back-up verzonden, maar dit duurt enkele dagen terwijl het lab probeert te zien of er een virus groeit. Als de test negatief is maar de patiënt is behoorlijk ziek en de arts vermoedt nog steeds dat de patiënt de griep heeft, kan de arts op dit moment antivirale medicatie beginnen.

Als een patiënt vergrote, zachte lymfeklieren heeft, een rode keel, gezwollen amandelen, koorts en een droge hoest, ze moeten worden getest op keelontsteking. Als een patiënt koorts, hoest, benauwdheid en piepende ademhaling heeft op een longonderzoek, kan de arts een thoraxfoto bestellen voor longontsteking.