De dood van een naast familielid kan verwoestend zijn en gevoelens van depressie behoren tot de meest voorkomende reacties. Het onderscheid tussen de depressiefase van een normaal rouwproces en het begin van een klinische depressie kan gecompliceerd zijn. Volgens het Dartmouth Counseling Center van de Universiteit van Massachusetts kunnen factoren als de kwaliteit van de relatie, de hoeveelheid 'onafgemaakte zaken' en schuldgevoelens, evenals de persoonlijkheid van de nabestaanden leiden tot verschillende manieren om met verdriet om te gaan. Het is belangrijk om het verschil tussen normale rouw en depressie te herkennen, zodat de nabestaande kan weten wanneer hij professionele hulp moet zoeken.

Verlies van hoop

Wanneer het verdriet dat gepaard gaat met een verlies, verandert in een klinische depressie, een verloren persoon kan het gevoel krijgen dat er geen hoop meer is om opnieuw vreugde te ervaren of om terug te keren naar een normaal leven. De Health Health Guide van de Harvard Medical School stelt dat hopeloosheid gepaard kan gaan met een gevoel van waardeloosheid. Het verlies van hoop en eigenwaarde kan een neerwaartse emotionele spiraal op gang brengen, wat leidt tot een verdieping van de depressie en de behoefte aan behandeling en counseling.

Preoccupation with Death

The Harvard Medical School Guide suggereert ook dat aanhoudende gedachten over dood en zelfmoord na het verlies van een naaste familielid erop wijzen dat de persoon met de ziekte mogelijk lijdt aan een klinische depressie. Hoewel het normaal is om de geliefde intens te missen, is het gevoel dat het leven niet langer de moeite waard is om te leven en dat de dood een welkome verlichting van het emotionele leed zou bieden, het zoeken naar professionele hulp een noodzaak.

Ongecontroleerd Huilen

Huilen is een normaal en gezond onderdeel van het dagelijks leven. Shawn (Yifei) Xie schrijft in "Why Do We Cry?" in de Dartmouth Undergraduate Journal of Science dat verschillende stresshormonen, zoals prolactine en leucine encefalin, via emotionele tranen uit het lichaam worden vrijgegeven. Deze reinigingsreactie is vooral nuttig voor personen die te maken hebben met de stress van verdriet en verlies. Echter, aanhoudend en oncontroleerbaar huil signaal dat de nabestaande klinisch depressief zou kunnen zijn.

Misleidend denken

Korte fantasiedromen, dagdromen en zich overgeven aan herinneringen aan gelukkiger tijden zijn allemaal normale coping-mechanismen in tijden van extreme stress of verdriet, het verstrekken van tijdelijke pauzes van de diepe pijn van verlies. Maar volgens de American Cancer Society in "Omgaan met het verlies van een geliefde persoon", wanneer een door verdriet getroffen persoon dingen begint te geloven die niet waar zijn (waanideeën) en mogelijk zelfs hallucinaties ervaart, de grens tussen gezond rouwen en klinische depressie is gekruist en professionele hulp is in orde.

Fysieke symptomen

Naast psychische en emotionele symptomen wijzen meerdere lichamelijke symptomen op de aanwezigheid van klinische depressie. Volgens de Harvard Medical School Guide zijn tekenen dat het rouwproces is overgegaan in een volwaardige depressie onder meer aanhoudende hoofdpijn, hartkloppingen, duizeligheid, spijsverteringsproblemen en zelfs pijn op de borst. Het is belangrijk op te merken dat een professionele evaluatie nodig is om de exacte oorzaak van ernstige lichamelijke klachten te bepalen en om te beslissen over het juiste verloop van de behandeling en nazorg.