Monocyten zijn een soort witte bloedcellen geproduceerd door het beenmerg. Hun specifieke rol is het vernietigen van besmettelijke organismen die het lichaam en kankercellen binnendringen. Monocyten circuleren gewoonlijk door de bloedbaan gedurende een periode van één tot drie dagen voorafgaand aan het worden gedistribueerd naar weefsels in de milt, long, lever en beenmerg waar ze rijpen in cellen van het primaire immuunsysteem. Monocytopenie is de medische term die wordt geassocieerd met een laag aantal monocyten.

Symptomen

Lage aantallen monocyten veroorzaken over het algemeen geen specifieke symptomen. Het is zeer waarschijnlijk dat de tekenen van een soort infectie worden opgemerkt door iemand die lijdt aan een laag aantal monocyten. De symptomen van de infectie zullen dan een bezoek aan de arts in gang zetten. Veel voorkomende symptomen van dit soort infecties zijn griepachtige symptomen, hoesten, keelpijn, rillingen en koorts, en frequent urineren.

Oorzaken

Monocyten worden geproduceerd in het beenmerg. Daarom kan elke aandoening of chemische stof die de functie van het beenmerg beïnvloedt mogelijk een laag aantal monocyten veroorzaken. Voorbeelden van aandoeningen die van invloed zijn op het beenmerg zijn onder meer HIV, aplastische anemie, tuberculose, malaria, Epstein-Barr-virus, reumatoïde artritis en lupus. Medicijnen die de functie van het beenmerg kunnen onderdrukken, omvatten oraal toegediende interferonen, chemotherapie, bestralingstherapie of corticosteroïden. Tekorten aan vitamine B12 en folaat kunnen ook een laag monocytenbloedgehalte veroorzaken.

Diagnose

Een lage monocytenbloedceltelling diagnose is gebaseerd op de resultaten van een complete bloedtelling van een monster dat uit de ader van de patiënt is verwijderd. . Er kan ook een biopsie van het beenmerg worden besteld om de oorzaak van de aandoening te achterhalen.

Een laag aantal monocyten bloedcellen verhoogt de gevoeligheid voor infecties. De mate van verhoogd risico hangt af van de ernst en oorzaak van de monocytopenie, evenals van de algehele medische toestand van de patiënt. De meest voorkomende soorten infecties die het gevolg zijn van monocytopenie worden veroorzaakt door bacteriën die normaal gesproken op de menselijke huid aanwezig zijn of die zich in het maagdarmkanaal en de urinewegen bevinden.

Behandeling

De behandeling van deze aandoening varieert, afhankelijk van de ernst ervan, onderliggende oorzaak en het bestaan ​​van bijbehorende secundaire infecties of symptomen. De algehele algehele gezondheid van de patiënt is ook een bepalende factor. De behandelingen omvatten over het algemeen antibiotica of antischimmelmedicijnen om infecties te bestrijden; toediening van witte bloedcelgroeifactoren om de productie van witte bloedcellen te verhogen; intraveneus immuunglobuline; of therapie met corticosteroïden.

Wijzigingen in levensstijl

Terwijl u een medische behandeling ondergaat, is het belangrijk om een ​​uitgebalanceerd en voedzaam dieet te volgen en voorzorgsmaatregelen te nemen om de verspreiding van infecties te voorkomen. Handen wassen met zeep en veel water is essentieel omdat de handen een belangrijk middel zijn bij het verspreiden van infecties. Vermijd drukte om het risico van blootstelling aan ziekte te elimineren. Draag waar mogelijk handschoenen en een masker