Het bekken bestaat uit verschillende botten die bekend staan als ileum, ischium en schaambeenderen. Deze botten vormen een ring die de buikorganen, inclusief de darmen en de blaas, en de belangrijkste zenuwen en bloedvaten omhult en beschermt. Bekkenfracturen kunnen optreden bij personen van elke leeftijd na een traumatisch incident zoals een ernstig val- of motorongeluk. Bij bejaarde patiënten en patiënten met fragiele botten, kunnen bekkenfracturen ook optreden na lagere impactdalingen. Rehabilitatie van een bekkenfractuur omvat eerst stabilisatie en beheersing van de verwonding. De botten worden vervolgens opnieuw uitgelijnd en er wordt een fysiotherapieprogramma ondernomen om de functie te herstellen. Dit is een ernstige aandoening en er zijn verschillende mogelijke complicaties.

Tijdelijke externe fixatie

Het bekken beschermt veel buikorganen, zenuwen en bloedvaten. Daarom is het bij patiënten met bekkenfracturen gebruikelijk om een ernstig letsel aan de omliggende zachte weefsels, organen en neurovasculatuur te vinden. Deze verwondingen brengen risico op bloedingen en zenuwbeschadiging met zich mee. Terwijl traumachirurgen aan het werk zijn om deze problemen op te lossen, kan een orthopedisch chirurg nodig zijn om de gebroken botten te stabiliseren. Dit wordt meestal bereikt door een extern frame te gebruiken om de botten tijdelijk goed uitgelijnd te houden. Deze frames zijn gemaakt van stalen pinnen die worden ingebracht in het bot en verbonden door klemmen en stangen.

Reductie en fixatie

Een stabiele patiënt zal vervolgens overgaan tot de definitieve behandeling van de fractuur. Om herstel te verzekeren, moeten de botten weer in de juiste positie worden gebracht. Dit proces wordt reductie genoemd. Patiënten met een fractuur zonder dislocatie zijn kandidaten voor niet-chirurgische behandeling met of zonder externe fixatie om ze te stabiliseren. Patiënten die een operatie nodig hebben ondergaan een open reductie om het bot direct te manipuleren of een gesloten reductie waarbij een incisie niet nodig is om het bot te manipuleren. Als de botten eenmaal goed zijn uitgelijnd, houdt de chirurg het bot op zijn plaats met behulp van externe of interne fixatie. Interne fixatie omvat het plaatsen van stabilisatoren zoals draden, pennen, schroeven en platen inwendig op het bot.

Fysiotherapie

Patiënten worden aangemoedigd zo snel mogelijk op te staan en te bewegen om complicaties te voorkomen. Patiënten verblijven meestal gedurende ten minste drie tot zeven dagen na de operatie in het ziekenhuis voor lichamelijke en bezigheidstherapie in de patiënt. Zodra u kunt opstaan en veilig kunt gaan met een rollator of krukken, wordt u vrijgelaten bij u thuis, waar u door zult gaan met het uitvoeren van thuisgebaseerde en ambulante fysiotherapie. Je therapeut zal langzaam de hoeveelheid gewicht die je op het bekken draagt verhogen. Waarschuw uw arts en therapeut voor pijn of veranderingen.

Complicaties

Bekkenfractuur is een ernstige aandoening en daarom komen er verschillende potentiële complicerende factoren. Bloedstolsels kunnen zich vormen in de aderen van het bekken en de dij en naar de longen gaan. Dit staat bekend als diepe veneuze trombose en is een gevaar om gedurende lange tijd achter te blijven zitten. Als de patiënt lange tijd in bed ligt, lopen zij een verhoogd risico op het ontwikkelen van een longontsteking. Je therapeut zou je oefeningen moeten geven om deze complicaties te voorkomen.

, , ] ]