Volgens de Centers for Disease Control treft aandachtsdeficit hyperactieve stoornis of ADHD meer dan 5 miljoen Amerikaanse kinderen van 4 tot 17 jaar oud. ADHD is de meest voorkomende gedragsstoornis in de kindertijd en wordt gekenmerkt door onoplettendheid, overactiviteit en impulsief gedrag. Conventioneel behandeld met stimulerende medicijnen, kan ADHD erg moeilijk zijn voor gezinnen om mee om te gaan. Conventionele medicamenteuze behandeling kan leiden tot bijwerkingen; daarom kiezen sommige ouders voor alternatieve methoden om ADHD te behandelen. Een veelbelovende bioactieve voedingsstof is fosfatidylserine. Raadpleeg altijd uw arts voordat u een bioactieve voedingsstof inneemt.

Essentiële celmembraanfunctie

Phosphatidylserine is een essentiële component in het binnenoppervlak van hersencelmembranen. Het is essentieel voor de functie en integriteit van het celmembraan en speelt een cruciale rol in cellulaire communicatie en metabolisme. Over het algemeen kunnen de hersenen voldoende fosfatidylserine produceren. Bij afwezigheid van voldoende B-vitaminen en essentiële vetzuren kan de productie van fosfatidylserine echter onvoldoende zijn. Deze bioactieve voedingsstof wordt vaak gebruikt door natuurlijke gezondheidswerkers om cognitieve stoornissen, waaronder ADHD, te behandelen.

Fosfatidylserine en ADHD

Wetenschappers beginnen net de rol van fosfatidylserine bij het behandelen van ADHD-symptomen te ontdekken. Drs. "Recept voor natuurlijke geneeswijzen", noemen fosfatidylserine als een superrecept voor ADHD en beweren dat het hersencellen helpt goed te functioneren. Fosfatidylserine kan de functie van hersencellen stabiliseren door het hersenlipidengehalte te normaliseren. Opmerkelijk is dat uit een onderzoek bleek dat bijna 90 procent van de proefpersonen dagelijks 200 tot 300 mg fosfatidylserine toegediend kregen, verbeterde de ADHD-symptomen.

Voedingsbronnen van fosfatidylserine

De hoogste concentratie fosfatidylserine wordt gevonden in koeienhersenen bezorgdheid over infectieziekten in koeienhersenen kan hun consumptie uitsluiten. Vette vis zoals tonijn en makreel bevatten ook fosfatidylserine. Andere dierlijke bronnen zijn orgaanvlees, zoals de lever en de nieren. Sommige planten bevatten ook fosfatidylserine, waaronder sojabonen, witte bonen en kool.

Dosering en overwegingen

Drs. Balch en Stengler adviseren een dosering van 300 tot 500 mg per dag gedurende drie maanden, gevolgd door een onderhoudsdosering van 100 tot 300 mg. Deze dosering is consistent met de studiedoseringen. Fosfatidylserine wordt over het algemeen als veilig beschouwd wanneer het in de aanbevolen doses wordt ingenomen, met milde bijwerkingen zelden gemeld , , ] ]