Een aanhoudende droge hoest kan door een aantal verschillende problemen worden veroorzaakt. Soms is de oorzaak niet al te zorgelijk - bijvoorbeeld bij een post-infectieuze hoest - maar soms is de oorzaak vrij ernstig, zoals in gevallen van hartfalen of kanker. Over het algemeen kan een aanhoudende droge hoest afkomstig zijn van uw longen, uw hart, uw sinussen of uw gastro-intestinale systeem. Het kan ook het gevolg zijn van bijwerkingen van medicijnen. Hoewel alle aanhoudende hoest moet worden beoordeeld door een medische professional, zijn er enkele waarschuwingssignalen die eerder aandacht zouden moeten oproepen.

Veel droge hoest is het gevolg van aandoeningen van de luchtwegen van welke aard dan ook. Als uw hoest bijvoorbeeld werd voorafgegaan door symptomen van een virale infectie van de bovenste luchtwegen, of URTI - verstopte neus, keelpijn, gegeneraliseerde pijntjes en kwalen - kan dit een "post-virale" hoest zijn. Als alternatief, als het aanhoudend is en optreedt bij aanvallen, met name als het gepaard gaat met braken of een post-hoest "kinkhoest" gemaakt terwijl u snel en diep inhaleert, kan dit kinkhoest vertegenwoordigen.

Als u astma heeft, is uw droge hoest kan een astma-uitbarsting vertegenwoordigen, zelfs als dit niet gepaard gaat met kortademigheid of piepende ademhaling. Ten slotte zijn soms meer ernstige ziekten de schuld. Deze omvatten chronische obstructieve longziekte, of COPD, interstitiële longziekte, of ILD, en kanker. Van deze ziekten worden COPD en kanker voornamelijk veroorzaakt door een lange geschiedenis van blootstelling aan sigarettenrook, terwijl ILD spontaan kan optreden of het gevolg kan zijn van blootstelling aan een verscheidenheid aan toxische materialen - bijvoorbeeld schimmel of sommige medicijnen, zoals amiodaron (Cordarone).

Cardiale omstandigheden

Als uw hart niet goed pompt, kan zich een aandoening met de naam congestief hartfalen of CHF ontwikkelen. CHF resulteert in bloed dat in de longen terugstroomt. De vloeibare component van het bloed sijpelt dan uit uw circulatie en in ruimten in de longen die normaal vloeistofvrij zijn, wat hoesten veroorzaakt. CHF is meestal het gevolg van jarenlange hoge bloeddruk of coronaire hartziekte. Interessant is dat een klasse van medicijnen genaamd angiotensine-converting enzyme, of ACE, remmers, die vaak aan patiënten met CHF worden gegeven om verdere verslechtering van het hart te voorkomen, een droge hoest kan veroorzaken. Dus, als u al CHF heeft en aan een ACE-remmer bent, kan het soms moeilijk zijn om te beslissen of uw hoest te wijten is aan uw CHF of vanwege uw medicatie.

Post-neusdruppel

Chronische sinusitis, hetzij als gevolg van infectie of allergie, kan leiden tot post-nasale infusie. De vloeistof in je sinussen loopt weg in je neus, en van daaruit, in de achterkant van je keel. Eenmaal achter in je keel, veroorzaakt dit slijm een ​​hoestreflex. Chronische sinusitis kan een moeilijke diagnose zijn, maar wordt vaak geïdentificeerd aan de hand van symptomen zoals chronische hoofdpijn en verstopte neus.

Gastro-intestinale aandoeningen

Gastro-oesofageale refluxziekte, of GERD, is een aandoening waarbij maagzuur refluxeert in de slokdarm. Als dit zuur hoog genoeg reist, kan het in je keel terechtkomen, een aandoening die laryngofaryngeale reflux wordt genoemd, of LPR. Dit kan je keel irriteren en een hoest veroorzaken op dezelfde manier als post-nasaal infuus. GERD wordt meestal gediagnosticeerd op basis van typische symptomen; het gevoel van reflux, een zure smaak in je mond of een onaangenaam gevoel in je bovenbuik kan deze ziekte suggereren. LPR kan worden vermoed als je een schorre stem, droge hoest of een constante behoefte hebt om de keel te ruimen.

Waarschuwingssignalen

Een droge hoest die meer dan een week duurt, verdient waarschijnlijk een opwerking door een getrainde medisch professional, vooral als het erger wordt of als u geen duidelijke verklaring hebt waarom het zich voordoet. Dat gezegd hebbende, zijn er enkele gevallen waarin eerder dan later hulp moet worden gezocht. Deze omvatten een droge hoest geassocieerd met gewichtsverlies, vermoeidheid, kortademigheid, abnormale zwelling van de benen of ophoesten van bloed.