Hoewel patiënten met fibromyalgie zich behoorlijk ellendig kunnen voelen, is de aandoening gelukkig niet levensbedreigend. De meeste mensen hebben een basisniveau van pijn, hoewel de intensiteit van de symptomen omhoog of omlaag kan gaan. Het meest verontrustende deel van deze aandoening is dat de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk kan worden verminderd. Het is belangrijk om te onthouden dat pijn, vermoeidheid, gebrek aan slaap en depressie allemaal aan elkaar gebonden zijn, dus als een van deze wordt beïnvloed, zal er een kettingreactie zijn die de andere symptomen veroorzaakt.

Zoals eerder besproken, hebben fibromyalgiepatiënten vaak slaapstoornissen. Als patiënten niet voldoende slapen, kunnen ze meer vermoeidheid, pijn en depressie hebben. De laatste twee kunnen dan tot meer slaapproblemen leiden en het wordt een vicieuze cirkel. Er gebeurt veel in ons lichaam als de slaap optreedt. Diepe slaap is wanneer de hersenen zichzelf herstellen, het afval in de hersenen wordt opgeruimd en celherstel optreedt. Als patiënten niet genoeg slaap krijgen, kunnen ze moe zijn, kunnen ze nevelig zijn of zich niet concentreren en dingen onthouden. Ze kunnen ook gemakkelijker ziek worden omdat het immuunsysteem tijdens de slaap cellen produceert die infecties bestrijden. Ten slotte zijn er medische problemen die optreden bij langdurig slaapgebrek, inclusief gewichtstoename.

Functioneren /Handicap

De symptomen van fibromyalgie kunnen uw vermogen om thuis of op het werk te functioneren belemmeren. Hoe meer pijn, hoe minder slaap, hoe meer moe, hoe depressiever, hoe moeilijker het voor patiënten is om hun dag door te komen. Economisch gezien kan dit verwoestend zijn en ertoe leiden dat iemand invaliditeitsuitkeringen vraagt. Interessant is dat patiënten die een handicap zoeken niet noodzakelijkerwijs meer pijn hebben, maar dat ze een slechtere kijk hebben op hun conditie.

Deze voorwaarde kan leiden tot werkverlies, maar ook tot verlies van werk. vrienden. Sociaal gezien kan het een tol eisen van relaties omdat patiënten zich misschien niet goed voelen als gevolg van stemming of vermoeidheid. Deze isolatie kan iemand verder in een depressie brengen. Het is belangrijk dat patiënten hun vrienden en familie informeren over hun toestand en hoe ze het best kunnen worden ondersteund.

Catastrofaal denken

Een van de belangrijkste voorspellers van de langetermijnprognose is catastrofaal denken of het slechtste denken in elke situatie, dus het is uitermate belangrijk dat patiënten een positieve kijk houden. Dit is waar cognitieve gedragstherapie zeer nuttig kan zijn. Een psycholoog of therapeut die gespecialiseerd is in chronische pijnpatiënten kan hierbij helpen. Patiënten moeten het gevoel hebben dat ze hun ziekte effectief kunnen behandelen.

Medische problemen

In het algemeen geldt dat hoe zieker iemand is of hoe meer medicijnen ze gebruiken, des te gemakkelijker ze in staat zijn om nieuwe problemen te ontwikkelen. . Specifiek bij fibromyalgie verliezen patiënten vaak hun conditie en kracht omdat ze niet trainen omdat ze te moe zijn of te veel pijn hebben. Gebrek aan lichaamsbeweging belemmert de verbetering van de ziekte en verergert de symptomen. Inactiviteit kan ook leiden tot gewichtstoename, die dan gepaard gaat met een eigen reeks problemen, zoals diabetes type 2, hoge bloeddruk, slaapapneu, artritispijn en maagzuur.

Medicatie bijwerkingen

Medicijnen , hoewel nuttig, kan bijwerkingen hebben en kan soms tot meer problemen leiden. Vaak voorkomende bijwerkingen van fibromyalgiemedicaties zijn slaperigheid, droge mond, gewichtstoename en zwelling van de benen. Er kunnen meer ernstige bijwerkingen zijn als medicijngebruik niet onder toezicht van een arts staat. Als een patiënt bijvoorbeeld opioïden neemt voor zijn symptomen zonder te worden gecontroleerd door een medische professional, loopt hij het risico verslaafd te raken aan de medicatie en kan hij meer pijn krijgen vanwege een aandoening die opioïd-geïnduceerde hyperalgesie wordt genoemd (verlaagde pijndrempel). Zoals bij elke medicatiebeslissing moet een baten-versus-risico-analyse worden uitgevoerd met de voorschrijver, evenals regelmatige monitoring door een medische professional.