Parasieten zijn kleine organismen die zich hechten aan grotere organismen, zoals menselijke organen, om te leven. Parasieten leven van de voedingsstoffen van hun gastheer en laten afval en gifstoffen achter, die niet alleen pijn kunnen veroorzaken, maar ook meer verwoestende gevolgen voor de gezondheid kunnen hebben als ze niet worden behandeld. Oren zijn een van de meest kwetsbare gastheerorganen omdat ze gemakkelijk toegankelijk zijn, maar mogelijk onopgemerkt blijven omdat infecties veel voorkomende symptomen van oorontsteking nabootsen.

Mijten

De meeste oorparasieten zijn helemaal niet geclassificeerd als parasieten, wat betekent ze voldoen niet aan alle eisen van het geslacht. Echte parasieten, voor alle praktische doeleinden, voltooien hun levenscyclus verbonden aan de gastheer - groeien, reproduceren en dan sterven. De meeste oorparasieten vallen in de categorie roof-insecten, die een beperkte levensduur hebben. De meest voorkomende hiervan is de mijt, die zich voedt met bloed en fecale stoffen achterlaat die bij de meeste mensen een allergische reactie veroorzaken. Het is de allergische reactie die pijn, zwelling en jeuk in het oor veroorzaakt in plaats van de beet zelf. Hoewel dieren last kunnen hebben van specifieke oormijt, is het ongewoon voor mensen om ze samen te trekken, maar als het voorkomt, worden ze als onschadelijk beschouwd.

Teken

Teken, die hun weg naar het oor kunnen vinden tijdens buiten activiteiten, niet alleen voeden met bloed, maar ze brengen ook andere bacteriën over die zich via het menselijke circulatiesysteem kunnen verspreiden, waardoor neurologische schade wordt veroorzaakt, zoals de ziekte van Lyme. Teken zijn niet bepaald van waar ze graven om te voeden en zijn moeilijk te detecteren in een opening zoals het oor. Hoewel er mogelijk geen actuele symptomen zijn die duiden op de aanwezigheid van een teek, als deze de ziekte van Lyme bevat, kunnen symptomen ernstige spierpijn en vermoeidheid zijn.

Larven

Minder vaak gevonden, maar nog steeds een pijn de oorzaak en mogelijk schadelijke parasiet in het oor is vliegeieren. Veel soorten vliegen leggen eieren op mensen die zich kunnen ontwikkelen tot parasitaire larven zoals de menselijke bot en primaire schroefworm. Terwijl de vlieg zelf zich niet aan menselijke organen hecht, kunnen de eieren, wanneer ze tot het larvenstadium zijn ontwikkeld, door de ooropening kruipen en zich in het warme weefsel van het oor nestelen. Het veevoeder is ook een soort vliegenmagaat dat zich op de haren van een gastheer bevindt, inclusief menselijke oorharen, maar is relatief onschadelijk en niet pijnlijk.

Symptomen

De meest voorkomende symptomen van een oorparasiet zijn jeuk en zwelling van de binnenkant of de buitenkant van het oor. Deze symptomen kunnen worden veroorzaakt doordat een bijt bijt of zich voedt met het bloed van de huid rondom het oor of de organen in het oor of als gevolg van een allergische reactie op de ontlasting. Het oor kan rood worden en ontstoken of opgezwollen raken als de irritatie aanhoudt of door overmatig krabben van het besmette gebied.

In sommige gevallen kan de beet van een parasitair insect zoals een chigger een wond of uitslag veroorzaken wordt achtergelaten zodra de parasiet is vertrokken. Bij parasitaire larven of maden kan het tot een jaar duren om symptomen te ervaren, die zich kunnen uitstrekken van een uitslag tot een open wond tot intense pijn als de larven in het menselijk weefsel rijpen.

Behandelingen

Meest van de algemene parasietaandoeningen, zoals beten van mijten en vlooien, kunnen worden behandeld met crèmes en lotions om de symptomen te verlichten. Sommige mijtinfestaties moeten worden behandeld met een ontluisterpoeder. Voor het grootste deel zijn antihistaminica of jeukende zalven voorgeschreven door een arts de enige behandeling die nodig is.

Voor meer invasieve parasietinfecties, zoals teken en verschillende larven, zijn extractie en antibiotische behandeling nodig, afhankelijk van de bacteriën overgedragen door de parasiet. Alleen een arts die gespecialiseerd is in parasitaire geneesmiddelen, kan de mate van infectie bepalen en moet worden behandeld in het geval van teken en larven die zich kunnen verspreiden naar andere delen van het lichaam, waaronder het centrale zenuwstelsel en de gastro-intestinale kanalen.

, , ] ]