Armfracturen ontstaan door zware klapblessures, zoals vallen op een uitgestrekte arm of een ongeluk met een motorvoertuig. De onderarmbeenderen - de straal en de ellepijp - zijn vaak gebroken bij volwassenen en kinderen. Het is soms duidelijk dat een bot is gebroken, vooral als het door de huid steekt. Een armfractuur is echter niet altijd zo gemakkelijk te detecteren. Raadpleeg onmiddellijk een arts als u een armfractuur vermoedt.

Er treden verschillende soorten armfracturen op: gesloten, open of samengestelde, verbrijzeld, ontzet en niet geplaatst. Gesloten fracturen zijn fracturen die de huid niet doorboren, terwijl open of samengestelde fracturen door de huid breken. Verbrijzelde breuken zijn die waarbij het bot in stukken is gebroken. Botdelen verplaatsen zich uit normale uitlijning met een verplaatste breuk, terwijl de uiteinden van het bot op hun plaats blijven met een niet-geplaatste fractuur.

Transversale fracturen veroorzaken een schone doorbraak over de diameter van een armbeen. Deze verwondingen zijn meestal het gevolg van een krachtige slagkracht. Spiraalvormige fracturen ontstaan door een draaiende kracht op de arm die ervoor zorgt dat het bot versplintert. Een greenstick-breuk treedt meestal op in de onderarm van een kind. De groeiende botten zijn zacht en kunnen buigen zonder volledig door het bot te breken, net zoals wat gebeurt wanneer je een verse tak uit een boom buigt.

Diagnose

Gebroken armbotten meestal aanwezig met specifieke symptomen. Pijn en een grote hobbel treden meestal op de plaats van het letsel op. De pijn is meestal scherp en voorkomt vaak beweging van de arm. Het mechanisme van de verwonding - een val op de uitgestrekte arm, een val rechtstreeks op de schouder of bovenarm, of een motorvoertuigongeval of sportongeval - kan wijzen op een breuk. Een kort of knallend geluid is vaak hoorbaar wanneer de blessure optreedt. Zwelling ontwikkelt zich snel na dit letsel, soms gepaard gaande met blauwe plekken.

Bij armfracturen worden meestal röntgenfoto's gediagnosticeerd. Foto's worden genomen vanuit twee hoeken, rechtdoor en vanaf de zijkant. Botten zijn wit op een röntgenfoto en een donkere plek langs de lengte van een bot duidt meestal op een breuk. Röntgenstralen tonen ook het type breuk en of het wordt verkleind of verplaatst.

Scaphoid Fracture

Sommige armfracturen zijn niet meteen duidelijk. Scafoïd fracturen, waarbij een klein botje aan de basis van je hand betrokken is, gebeuren meestal met een val en landing op een uitgestrekte arm. Volgens een studie die in 2011 is gepubliceerd door het 'International Journal of Emergency Medicine', zijn scaphoïdefracturen goed voor 2 tot 7 procent van alle fracturen. Het scafoïdbot heeft een zeer slechte bloedtoevoer, wat de genezing aanzienlijk beïnvloedt. Deze breuken worden vaak gemist met röntgenfoto's, wat leidt tot een vertraagde diagnose.

Symptomen van een scafoïdfractuur kunnen subtiel zijn, zoals pijn aan de basis van uw duim met grijpbewegingen of bepaalde duimbewegingen. CT-scans, botscans en beeldvorming door magnetische resonantie zijn vaak nodig om dit letsel te diagnosticeren.

Radiuskopbreuk

Radiaalhoofdfracturen kunnen na een armletsel worden gemist. De radiale kop maakt deel uit van het radiusbot aan de duimzijde van de onderarm. Het bevindt zich in de elleboog en is meestal gewond na een val op een uitgestrekte arm. Symptomen zijn onder meer elleboogstijfheid en pijn bij gebruik van de arm.

Deze breuk komt niet altijd voor op de eerste röntgenfoto's, vooral als de botstukken op hun plaats blijven. Er is echter een vergroot vetkussen te zien en deze is meestal aanwezig bij dit letsel. Een diagnose van de radiuskopfractuur kan worden gemaakt op basis van het mechanisme van de verwonding en het "vetkussenteken" , , ] ]