Herpes Simplex 2 (HSV-2) is een infectie die voornamelijk voorkomt in het genitale gebied en wordt overgedragen via seksuele activiteit. Mensen zijn de enige soorten waarvan bekend is dat ze HSV-2 aan elkaar doorgeven. HSV-2 is een terugkerende aandoening, soms onopgemerkt of niet herkend. Hoe subtiel de tekenen en symptomen van HSV-2 ook zijn, de korte- en langetermijneffecten zijn het gevolg van deze ziekte.

Verzending

Als een persoon seksueel actief is, bestaat het risico op een contract met HSV-2. Huid-op-huid contact met het geïnfecteerde gebied en een breuk in de huid kan leiden tot infectie. Zelfs als de symptomen van HSV-2 niet aanwezig zijn, bevindt het virus zich nog steeds in het lichaam en kan het worden overgedragen aan een seksuele partner. Als er tekenen van orale herpes in de mond aanwezig zijn, kan het HSV-2-virus tijdens orale seks worden doorgegeven aan een partner.

Tijdens asymptomatisch verlies (virus is aanwezig op het oppervlak van de huid maar er zijn geen symptomen) is mogelijk voor verspreiding van het HSV-2-virus.

effecten op de korte termijn

Er kunnen subtiele of geen symptomen zijn bij de eerste uitbraak van HSV-2. Soms kunnen de eerste symptomen verkeerd worden geïnterpreteerd als andere aandoeningen, zoals insectenbeten, schaafwonden, een schimmelinfectie, jeuk of andere huidaandoeningen.

Opmerkelijkere kortetermijneffecten van HSV-2 zijn onder meer: ​​zwelling of roodheid van de penis, vulva of anus; moeilijk eten; extreme vermoeidheid; niet zo goed voelen; lichte koorts; keelpijn; en kleine blaren in het genitale gebied. Kortetermijneffecten kunnen twee dagen tot twee weken duren nadat de infectie is opgetreden.

Na de eerste uitbraak kunnen verschillende factoren toekomstige kortetermijneffecten van HSV-2 veroorzaken. Deze omvatten: tandheelkundige werk, emotionele stress, blootstelling aan licht, te moe, en verkoudheid of griep.

Lange-termijn effecten

Uitbraken met HSV-2 kunnen tot vier keer per jaar voorkomen, maar het virus verlaat het lichaam nooit en er is geen remedie. Uitbraken kunnen worden behandeld met antivirale medicijnen. HSV-2 kan tijdens de zwangerschap aan een baby worden doorgegeven, en als er al een zwak immuunsysteem aanwezig is in de moeder of het kind, bestaat het risico van hersenbeschadiging of zelfs de dood van de baby.

Het opnieuw voorkomen van uitbraken kan pijnlijke laesies of blaren veroorzaken. Naarmate er meer uitbraken optreden, wordt het immuunsysteem zwakker. Uitbraken kunnen littekens achterlaten.

Mensen met HSV-2 hebben een hoger risico om HIV te krijgen vanwege blootgestelde blaren. Op de lange termijn kan HSV-2 het zenuwstelsel beïnvloeden, encefalitis of neurologische complicaties veroorzaken en soms resulteren in oculaire herpes (herpes van de ogen). In zeldzame gevallen is een langdurig effect voor mannen met herpes impotentie en voor vrouwen baarmoederhalskanker.