Lipiden, of vetten, zijn essentiële voedingsstoffen in het dieet, samen met eiwitten en koolhydraten. Ingemaakte lipiden dienen als een calorie-rijke bron van energie voor het lichaam. Omdat lipiden kenmerkend onoplosbaar in water blijken, vindt er een meerstaps proces plaats om de opname van ingenomen vetten mogelijk te maken. De dunne darm, pancreas, lever en galblaas werken samen om de vertering en opname van voedingslipiden te bewerkstelligen.

Emulgering

Voedingslipiden gaan van de maag naar de dunne darm in een modderachtig mengsel van voedseldeeltjes en maagzuur bekend als chyme. De aanwezigheid van chymus triggert de afgifte van gal uit de galblaas in de dunne darm. Gal reageert met vetbolletjes in chymus en breekt ze in kleine galbevattende vetdruppeltjes, legt het National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases uit. Dit proces, bekend als emulgering, bereidt de ingenomen lipiden voor op de volgende stap in het spijsverterings- en absorptieproces.

Enzymatische afbraak

De aanwezigheid van chymes in de dunne darm stimuleert de afgifte van spijsverteringsvloeistoffen en enzymen van de alvleesklier , inclusief het vetverterend enzym-lipase. Lipase reageert met de geëmulgeerde vetdruppels, waardoor de complexe voedingsvetten worden afgebroken tot kleinere lipidedeeltjes die bekend staan ​​als vetzuren en monoglyceriden, merkt bioloog David Sadava, Ph.D., co-auteur van "Life: The Science of Biology." Zo zet lipase voedingslipiden om in kleinere, absorbeerbare vetdeeltjes.

Intestinale absorptie

Vetzuren en monoglyceriden passeren de buitenmembraan in de cellen van de darmwand. De kleinste vetzuren passeren de darmcellen in de bloedbaan en reizen met een dragereiwit naar de lever voor verdere verwerking.

Monoglyceriden, grote vetzuren en cholesterol ondergaan verwerking in de cellen van de darmwand. De cellen reconstrueren de geabsorbeerde monoglyceriden en grote vetzuren tot lipidemoleculen die triglyceriden worden genoemd, legt biochemicus Stephen Chaney, Ph.D., van de School of Medicine van de University of North Carolina uit. De cholesterol en triglyceriden hechten zich aan eiwitdragers en vormen chemicaliën die bekend staan ​​als chylomicronen. De eiwitdragers transformeren de in water onoplosbare lipiden in een in water oplosbare vorm, wat de export uit de darmcellen mogelijk maakt.

Lymfatische absorptie

De darmcellen extruderen de chylomicronen gevormd door geabsorbeerd voedingsvet in een vloeibaar transportnetwerk bekend als het lymfestelsel. Het lymfestelsel transporteert de geabsorbeerde chylomicrons naar de bloedbaan, merkt "Life: The Science of Biology." De lever en andere lichaamsweefsels verwerken chylomicrons voor opslag of onmiddellijk gebruik.

Verminderde lipide-absorptie

Ziekten die de productie en afgifte van gal- en pancreas-spijsverteringsvloeistoffen nadelig beïnvloeden, kunnen leiden tot verminderde absorptie van voedingslipiden. Een verscheidenheid aan overgeërfde, auto-immuun, infectieuze en toxische aandoeningen van de lever kan een verminderde galproductie veroorzaken. Op dezelfde manier kunnen ziekteprocessen die de alvleesklier negatief beïnvloeden, leiden tot een verminderde productie van spijsverteringsenzymen en -vloeistoffen, merkt "Harrison's Principles of Internal Medicine."

Patiënten met verminderde lipideabsorptie passeren grote hoeveelheden onverteerd vet in de ontlasting, een aandoening die bekend staat als steatorrhea. Gewichtsverlies en ondervoeding komen vaak voor bij patiënten met verminderde lipidenabsorptie.