Over het herpesvirus

De herpesvirussen die genitale herpesuitbraken veroorzaken, herpes simplex 1 en herpes simplex 2, zijn leden van de herpesvirusfamilie, die ook verantwoordelijk is voor waterpokken, gordelroos en het Epstein-Barr-virus dat mono veroorzaakt. Om te begrijpen waarom het moeilijk, zo niet onmogelijk is om te voorspellen hoe lang HSV-1 en HSV-2 inactief kunnen blijven, is het belangrijk om de aard van deze virussen te begrijpen. Zodra HSV het lichaam binnendringt - meestal via een kwetsbaar deel van de huid, zoals de mond of het geslachtsdeel - gaat het naar bepaalde zenuwknopen, waar het 'slaapt' totdat iets het in werking zet. Vervolgens reist het door de neurale paden naar de oorspronkelijke plaats van infectie en meestal treedt er een uitbraak op - hoewel niet altijd. De meeste mensen verwerven HSV-2 via genitaal-tot-genitaal contact, maar ongeveer 10 procent van genitale herpesgevallen is het resultaat van HSV-1, dat mondeling wordt doorgegeven aan een niet-geïnfecteerde partner door een partner met orale herpes veroorzaakt door HSV-1.

Sommige mensen kunnen HSV maanden of zelfs jaren zonder een uitbraak hebben, terwijl anderen een uitbraak bijna onmiddellijk na het verwerven van HSV merken. De Mayo Clinic merkt op dat het mogelijk is voor iemand die een eerste uitbraak ervaart om 40 jaar te gaan voordat ze een andere hebben.

Wanneer HSV wakker wordt

Centra voor ziektecontrolestatistieken wijzen erop dat tot 90 procent van de geïnfecteerde mensen met herpes weet het niet eens omdat ze zeer milde symptomen van herpes ervaren, of soms geen. Als iemand echter een eerste uitbraak heeft, gebeurt dit meestal binnen twee weken na de verwerving van HSV door een seksuele partner. Initiële genitale uitbarstingen, meestal gepaard gaande met symptomen van het volledige lichaam, zoals hoofdpijn, pijnlijke gewrichten en gezwollen klieren - vergelijkbaar met die genoteerd tijdens een griepgeval - duren tussen twee en vier weken. De CDC stelt dat de meeste mensen die eerste uitbraken waarnemen, kunnen verwachten dat ze gedurende de rest van het jaar ongeveer vijf of zes opeenvolgende uitbraken zullen ervaren, hoewel deze korter en minder ernstig zullen zijn. Mensen die leven met herpes kunnen bepaalde triggers herkennen die aan latere uitbraken voorafgaan, zoals stress, overmatige vermoeidheid of ziekte.

Meer over herpes

Zelfs wanneer het virus wordt geactiveerd, kunnen sommige mensen geen lichamelijke symptomen waarnemen bij alles, volgens de American Social Health Association. Vaak kan de fysieke presentatie van genitale herpes zo onschadelijk zijn, het gaat onopgemerkt, of laesies worden afgeschreven als iets anders - een schimmelinfectie, insectenbeet of een reactie op zaaddodend middel of condooms. Echter, zelfs bij afwezigheid van laesies, wanneer HSV "wakker wordt", resulteert dit in asymptomatische uitscheiding van het virus, gedurende welke tijd een geïnfecteerde persoon het virus kan doorgeven aan niet-geïnfecteerde partners door kleine scheurtjes in de huid. Symptomen van genitale herpes kunnen ook onopgemerkt blijven, omdat veel mensen die HSV-2 via geslachtsgemeenschap verwerven, al de HSV-1 hebben die orale herpes veroorzaakt, ook bekend als koortsblaren en koortsblaasjes. Eenmaal geïnfecteerd met HSV-1, begint het lichaam antilichamen aan te maken om andere soorten HSV af te weren.

Mayo Clinic-experts hebben vastgesteld dat ongeveer 70 procent van alle gevallen van genitale herpes werd verworven wanneer een geïnfecteerde partner geen fysieke tekenen of symptomen, maar toen HSV actief afstootte. Herpes heeft medische behandelingen, maar geen remedie. Omdat dit een zeer besmettelijke seksueel overdraagbare aandoening is, pleit de Mayo Clinic voor regelmatig en correct gebruik van latex condooms. Seksueel actieve individuen die zijn geïnfecteerd met HSV-1 of HSV-2 die genitale herpes veroorzaken, worden aangemoedigd om dagelijks orale antivirale geneesmiddelen op recept te gebruiken om herpesuitbraken te onderdrukken.

, , ] ]